Kapitalizacja odsetek jest formą zapłaty

Wyroku WSA w Warszawie z dnia 9 października 2009 r. (sygn. akt: III
SA/Wa 960/09)

Należy przede wszystkim podkreślić, że podejmując próbę ustalenia
znaczenia przepisu prawa (treści wyprowadzanej z niego normy prawnej)
nie wolno ograniczać się tylko do analizy jego bezpośredniego
brzmienia. Przeciwnie, w wielu sytuacjach niezbędne jest jeszcze
uwzględnienie kontekstu określonej wypowiedzi normatywnej, jak również
uwzględnienie jej związków z innymi elementami regulacji prawnej
(wykładnia systemowa). Mając na uwadze to kryterium, wypada przychylić
się do poglądu, że konstrukcja podatku unormowanego w updop. zakłada
swoistą równowagę przychodów i kosztów ich uzyskania.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 a) updop, za koszty uzyskania
przychodów nie uważa się wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z
wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), które
- pomimo, iż nie zostały wypłacone - podlegały kapitalizacji na
zasadach przewidzianych w umowach. Jeżeli zatem skapitalizowane
odsetki od zaciągniętych pożyczek (kredytów) stanowią koszt uzyskania
przychodów u pożyczkobiorcy, to po stronie pożyczkodawcy kwalifikować
je należy jako przychód podlegający opodatkowaniu i stanowiący
zapłatę. Opowiadając się za tą interpretacją należy mieć na uwadze
art. 26 ust. 7 updop., zgodnie z którym wypłata, o której mowa w ust.
1, między innymi chodzi o odsetki, oznacza wykonanie zobowiązania w
jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub
kapitalizację odsetek. A zatem sama kapitalizacja odsetek powoduje u
płatnika obowiązek odprowadzenia podatku u źródła od uzyskanego przez
pożyczkodawcę przychodu. Zatem kapitalizacja odsetek powoduje
powstanie przychodu a po stronie pożyczkodawcy jest kosztem uzyskania
przychodów. A zatem sama kapitalizacja jest formą zapłaty odsetek. Nie
można uznać, iż w przypadku kapitalizacji odsetek nie mamy do
czynienia z zapłatą odsetek. W ocenie Sądu jest to rodzaj zapłaty, w
przeciwnym razie płatnik nie byłby obowiązany na podstawie art. 26
ust. 7 do zapłaty podatku od skapitalizowanych odsetek, a przecież tak
nie jest.

W związku z powyższym, miał zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61
updop odnośnie ograniczenia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów
skapitalizowanych odsetek przewyższających w dniu kapitalizacji
trzykrotność kapitału zakładowego przy spełnieniu pozostałych warunków
zawartych w tym przepisie.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/A09FFECE13

Opodatkowanie budynków w przypadku złego stanu technicznego

Wyrok WSA w Szczecinie z 30 kwietnia 2009 r. (sygn. akt: I SA/Sz 622/08)

Aby prawidłowo zastosować ten przepis w sprawie, to organy podatkowe
zobowiązane są w toku prowadzonego postępowania podatkowego, po
pierwsze - ustalić, czy przedmiot opodatkowania, jakim jest grunt,
budynek i budowla znajdują się w posiadaniu przedsiębiorcy, i po
drugie, w sytuacji, gdy podatnik podnosi argument, że przedmiot
opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia
działalności gospodarczej ze względów technicznych - ustalić, czy
rzeczywiście dany przedmiot opodatkowania, tj. grunt lub budynek, ze
względów technicznych, nie jest i nie może być wykorzystywany do
prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż w takiej sytuacji -
zgodnie z przepisem art. 5 ustawy - stawka podatku od nieruchomości
będzie taka jak dla gruntów i budynków pozostałych (niższa, niż dla
gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności
gospodarczej). Ta ostatnia przesłanka, tj. niemożność wykorzystywania
gruntu lub budynku do prowadzenia działalności gospodarczej ze
względów technicznych, jako że zamieszczona jest w przepisie prawa
podatkowego, adresowana jest do organów podatkowych. W tej sytuacji,
organy te zobligowane są w toku prowadzonego postępowania wyjaśnić,
czy rzeczywiście dany przedmiot opodatkowania będący w posiadaniu
przedsiębiorcy ze względów technicznych nie jest i nie może być
wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Środkami
dowodowymi, z których mogą korzystać organy podatkowe, są wszystkie
dopuszczalne przepisami Ordynacji podatkowej, a w szczególności
oględziny przedmiotu opodatkowania, przesłuchanie strony postępowania
(za jej zgodą), przesłuchanie świadka, czy też powołanie biegłego.
Posiłkowo, organy te mogą posługiwać się także przepisami prawa
budowlanego, które szczegółowo regulują kwestie techniczne budynków, w
tym rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i
ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.).

Ponadto, analiza treści tego uregulowania nie wskazuje, że - aby
organy podatkowe uznały w sprawie zaistnienie przesłanki niemożności
wykorzystywania gruntu lub budynku do prowadzenia działalności
gospodarczej ze względów technicznych - konieczne jest przedłożenie
przez stronę postępowania organom podatkowym dokumentów urzędowych,
czy innych dowodów wskazanych w zaskarżonych decyzjach przez organ
odwoławczy, tj.: stosownej decyzji organu budowlanego, ekspertyzy
rzeczoznawcy budowlanego, opinii technicznej sporządzonej przez
eksperta w dziedzinie budownictwa, itp. z których będzie wynikało, ze
dany budynek nie nadaje się do jakiejkolwiek działalności gospodarczej
z racji złego stanu technicznego. To ostatnie stwierdzenie organu
odwoławczego o konieczności udowodnienia przez podatnika wskazanymi
przez ten organ dowodami przesłanki niemożności wykorzystywania gruntu
lub budynku do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów
technicznych stanowi - według Sądu - nadinterpretację normy prawnej
wynikającej z ww. przepisu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12
stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (analogiczny pogląd
zawarto w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia
11 maja 2006 r., sygn. akt II FSK 688/05).

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F7E0837A45

Zakres przedmiotowy pojęcia budowla

Wyrok NSA z dnia 7 października 2009 r. (sygn. akt: II FSK 635/08): "Budowlami w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. są te wszystkie obiekty budowlane, które zostały przykładowo wymienione w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego oraz te obiekty budowlane, które są podobne do nich. Opodatkowanie rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, narusza zasadę określoności i zasadę ustawowego określania przedmiotu danin publicznoprawnych, wynikające z art. 2 i 217 Konstytucji RP."

Fiskus musi kierować się zapisami ewidencji

Wyrok NSA z dnia 29 października 2009 r. (sygn. akt: II FSK 854/08): "Kwalifikując nieruchomość dla celów podatku od nieruchomości, organy podatkowe muszą opierać się na ewidencji gruntów i budynków, nie mogą dokonywać samodzielnych ocen."

Obowiązek korekty podatku naliczonego przy zaniechaniu inwestycji

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia
7 października 2009 r. (nr IPPP1-443-808/09-2/PR)

Wnioskodawca ponosząc wydatki na zakup towarów i usług związanych z
inwestycją, służącą w zamiarze działalności opodatkowanej, zobowiązany
jest, w myśl art. 91 ust. 7 i 8 ustawy, do skorygowania odliczonego
uprzednio podatku naliczonego związanego z tą inwestycją jednorazowo w
deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym podjęto decyzję
o jej zaniechaniu.

Podstawowym argumentem przemawiającym za koniecznością skorygowania
podatku naliczonego jest fakt, iż dla zrealizowania prawa do
odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego konieczny jest
warunek istnienia związku wydatków z czynnościami opodatkowanymi
podatkiem od towarów i usług. Brak związku dokonanych zakupów
inwestycyjnych z planowaną sprzedażą wystąpił w momencie podjęcia
decyzji o zaniechaniu inwestycji.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=221556&i_smpp_s_strona=1

Zbycie udziałów zrównane ze zbyciem przedsiębiorstwa

Wyrok ETS z dnia 29 października 2009 r. (sygn. akt: C-29/08)

1) Artykuł 2 ust. 1 oraz art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy Rady
77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw
państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny
system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru
podatku, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r.,
jak również art. 2 ust. 1 i art. 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z
dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od
wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, iż zbycie przez
spółkę dominującą całości akcji spółki zależnej, w której posiada 100%
udziałów oraz udziału pozostałego w spółce powiązanej, w której
wcześniej posiadała 100 % udziałów, na rzecz których świadczyła usługi
podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, stanowi
działalność gospodarczą objętą zakresem stosowania rzeczonych
dyrektyw. Jednakże w zakresie, w jakim zbycie akcji można zrównać z
przekazaniem całości lub części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5
ust 8 szóstej dyrektywy 77/388, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE, lub
art. 19 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112 oraz pod warunkiem, że
zainteresowane państwo członkowskie skorzystało z możliwości
przewidzianej w tych przepisach, transakcja ta nie stanowi
działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od
wartości dodanej.

2) Zbycie akcji takie jak to będące przedmiotem postępowania
przed sądem krajowym powinno być zwolnione z podatku od wartości
dodanej na mocy w art. 13 część B lit. d) pkt 5 szóstej dyrektywy
77/388, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE, oraz art. 135 ust. 1 lit.
f) dyrektywy 2006/112.

3) Prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego od
świadczeń wykonanych dla potrzeb zbycia akcji przysługuje na podstawie
art. 17 ust. 1 i 2 dyrektywy 77/388, zmienionej dyrektywą Rady
95/7/WE, oraz art. 168 dyrektywy 2006/112, jeżeli istnieje bezpośredni
i ścisły związek między wydatkami związanymi ze świadczeniami
powodującymi naliczenie podatku a całością działalności gospodarczej
podatnika. Do sądu krajowego należy ustalenie, biorąc pod uwagę ogół
okoliczności, w jakich przebiegają transakcje będące przedmiotem
toczącego się przed nim postępowania, czy poczynione wydatki mogą być
włączone w cenę sprzedanych akcji lub czy stanowią one jedynie
elementy cenotwórcze transakcji objętych działalnością gospodarczą
podatnika.

4) Okoliczność, że zbycie akcji przebiega w wielu następujących
po sobie transakcjach, nie ma wpływu na odpowiedzi, jakich udzielono
na poprzednie pytania.

http://curia.europa.eu/

Samochody osobowe bez pełnego odliczenia

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 listopada 2009 r. (sygn. akt: I SA/Wr 1393/09): "Wyrok ETS uznający polskie przepisy ograniczające odliczenie VAT za niezgodne z prawem UE, nie daje podstawy do pełnego odliczenia VAT od aut osobowych."

Zdanie odrębne do uchwały o nadpłacie w podatku akcyzowym

Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca) - votum separatum

Zwrot nadpłaty podatnikowi bez względu na to, czy poniósł ekonomiczny
ciężar podatku, nie jest sprzeczny z wymogami prawa unijnego, które co
do zasady chroni zwrot nienależnych opłat, tryb pozostawiając
ustawodawstwu krajowemu. Dopuszczono ograniczenie zwrotu w przypadku,
gdy rzeczywiście poniesione koszty związane z zapłaceniem takiego
podatku zostały przerzucone na podmioty trzecie, ale ograniczenie to
uznano wówczas, gdy wynika tak z przepisów prawa krajowego.

Skoro zatem skład sądu nie miał wątpliwości co do wykładni art. 72 § 1
pkt 1 Ordynacji podatkowej a przedstawienie zagadnienia prawnego
składowi siedmiu sędziów spowodowane było jedynie tym, że: " ... Zwrot
nienależnie zapłaconego podatku akcyzowego na rzecz podatnika, który
nie poniósł ekonomicznego ciężaru nienależnie zapłaconego podatku
doprowadziłby do sytuacji nie do zaakceptowania tak z prawnego, jak i
z moralnego punktu widzenia" to należało uznać, że zrodziły się
wątpliwości co do zgodności z Konstytucją zaskarżonych przepisów
stanowiących podstawę rozstrzygnięcia przez organy podatkowe. Istota
sporu sprowadza się bowiem do rozstrzygnięcia: "czy art. 72 § 1 pkt 1
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005
r., nr 8, poz. 60 ze zm.) w zakresie w jakim nie warunkuje zwrotu
nadpłaty od tego kto poniósł ekonomiczny ciężar podatku jest zgodny z
art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej". To zaś należy do
kompetencji Trybunału Konstytucyjnego.

W mojej ocenie powinno być poddane rozwadze Trybunału Konstytucyjnego
zagadnienie sprowadzające się do oceny konstytucyjności braku
rozwiązań proceduralnych, pozwalających na ograniczenie zwrotu
nadpłaty podatku akcyzowego w zakresie w jakim podatnik nie poniósł
ekonomicznego ciężaru tego podatku. W ramach kompetencji do
kontrolowania konstytucyjności obowiązującego prawa, Trybunał
Konstytucyjny ocenia zawsze pełną treść normatywną zaskarżonego
przepisu, a więc także brak pewnych elementów normatywnych, których
istnienie warunkowałoby konstytucyjność danej regulacji.

Skierowanie na podstawie art. 193 Konstytucji RP i art. 3 ustawy o
Trybunale Konstytucyjnym przez Naczelny Sąd Administracyjny pytania
prawnego do Trybunału Konstytucyjnego byłoby konieczne i w pełni
uzasadnione.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/55A19255AE

Uzasadnienie uchwały o nadpłacie w podatku akcyzowym

Uchwała NSA z dnia 13 lipca 2009 r. (sygn. akt: I FPS 4/09)

W myśl definicji za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub
nienależnie zapłaconego podatku. Konstytutywną przesłanką powstania
nadpłaty jest zatem zapłata podatku w wysokości wyższej niż istniejące
zobowiązanie podatkowe lub nawet przy jego zupełnym braku. Ordynacja
podatkowa nie formułuje przy tym żadnych dalszych przesłanek zwrotu
nadpłaty. Przepis jest wyraźnie sformułowany i nie pozostawia z punktu
widzenia językowego żadnych wątpliwości co do rozumienia użytych w nim
wyrażeń.

Wykładnia językowa nie pozostawia zaś żadnych wątpliwości, że jedyną
zasadniczą przesłanką zwrotu nadpłaty jest fakt zapłaty podatku
nienależnego lub w kwocie wyższej niż należna. W szczególności polski
ustawodawca nie wprowadził do Ordynacji podatkowej przesłanki
"zubożenia" podatnika, jako warunku roszczenia o zwrot nadpłaty.
Przesłanki tej nie można także dopatrzeć się w innych przepisach prawa
podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny nie uwzględnił przy tym argumentacji
odwołującej się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca
2002 r., sygn. akt P 7/00, w którym to wyroku Trybunał Konstytucyjny
nawiązał do cywilistycznej instytucji nienależnego świadczenia,
wywodząc, że skoro prawo cywilne pełni rolę prawa powszechnego, to
podstawowe jego pojęcia powinny znaleźć zastosowanie również w prawie
podatkowym. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego prawo podatkowe
stanowi odrębną gałąź prawa, a zatem pojęcia ukształtowane na gruncie
jednej dziedziny z zakresu prawa prywatnego, nie mogą być mechanicznie
przenoszone do stosowania w innych gałęziach, a zwłaszcza w prawie
publicznym. Nadpłata nie jest nienależnym świadczeniem majątkowym o
charakterze cywilnoprawnym.
Przenoszenie cywilistycznej instytucji bezpodstawnego wzbogacenia, do
wykładni jasno sprecyzowanej w prawie podatkowym definicji ustawowej,
nie znajduje dostatecznego oparcia ani w Konstytucji ani w żadnej
ustawie. Zawarty w Konstytucji rygoryzm, związany ze stanowieniem
podatków, przeczy dopuszczalności swobodnego posiłkowania się
instytucjami cywilistycznymi przy wykładni jasno zdefiniowanych przez
ustawodawcę przesłanek. Ponadto wyrok Trybunału Konstytucyjnego zapadł
na tle innej sytuacji prawnej, a stosowanie analogii w prawie
podatkowym, jakkolwiek całkowicie nie wykluczone, nie może prowadzić
do skutków niekorzystnych dla podatnika.

Można się zgodzić z Dyrektorem Izby Celnej, że do prawa podatkowego
powinna się odnosić zasada słuszności. Jednakże powinna ona być
wyrażona w przepisach prawa podatkowego, a nie stanowić swoiste
narzędzie, przy pomocy którego można podważyć każdą pozytywnie
zapisaną w ustawie normę prawną. Jak wskazano przy tym w orzecznictwie
Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (zob. np. wyrok w sprawie
c-309/06 Marks & Spencer, wyrok w sprawie c-343/96 Dilexport, wyrok w
sprawie 68/79 Hans Just) Trybunał co do zasady akceptuje przewidzianą
w prawie krajowym odmowę zwrotu podatków pobranych nienależnie w
sytuacji gdyby taki zwrot powodował bezpodstawne wzbogacenie podmiotów
uprawnionych. Zastosowanie takiego ograniczenia, rozumianego jako
wyjątek od obowiązku zwrotu przez Państwo kwot pobranych nienależnie z
punktu widzenia prawa wspólnotowego, zostało jednak poddane surowym
warunkom: (i) po pierwsze, bowiem organy krajowe mają obowiązek
ustalenia, czy cały ciężar ekonomiczny podatku został przerzucony na
inne podmioty, (ii) po drugie, niedopuszczalne jest przyjmowanie
domniemania, że jeśli wniosek dotyczy zwrotu podatku pośredniego, to
kwota tego podatku została w całości przerzucona na kontrahenta. Za
sprzeczne z prawem wspólnotowym Europejski Trybunał Sprawiedliwości
uznał też reguły dowodowe, przenoszące na podatnika ciężar
udowodnienia, że podatek nie został przerzucony na inny podmiot.
Dodatkowo, nawet ustalenie, że w danym przypadku nastąpiło
przerzucenie całości kwoty podatku nie uprawnia do wyłączenia prawa
podatnika do otrzymania zwrotu. W tej sytuacji konieczne jest
dodatkowe wykazanie, że zwrot wnioskowanej opłaty doprowadzi do
bezpodstawnego wzbogacenia podatnika. Każdy tego rodzaju środek,
stanowiący ograniczenie praw wywodzonych przez jednostki ze
wspólnotowego porządku prawnego musi być interpretowany zawężająco
(zob. wyrok ETS w sprawie C-147/01 Weber`s Wine World, pkt 85). Skoro
więc nawet w sytuacji obowiązywania krajowej normy prawnej odwołującej
się do bezpodstawnego wzbogacenia podmiotów uprawnionych Trybunał nie
wyklucza możliwości zwrotu podatku - to tym bardziej możliwość taka
nie może zostać wykluczona w sytuacji braku takiej krajowej regulacji.

http://lukasikj.blogspot.com/2009/09/akcyza-naruszenie-prawa-wspolnotowego.html

Przepisy o nadpłacie niekonstytucyjne?

Postanowienie NSA z dnia 15 października 2009 r. (sygn. akt: I FSK 240/08)

Naczelny Sąd Administracyjny postanowił na podstawie art. 193
Konstytucji RP i art. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym przedstawić
Trybunałowi Konstytucyjnemu następujące pytanie prawne: czy przepisy
Działu III Rozdziału 9 " Nadpłata" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005 r., Nr 8 , poz. 60 ze zm. ), w
szczególności zaś art. 72 § 1 pkt 1 tej ustawy w zakresie jakim nie
warunkują stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowego i jej zwrotu od
tego kto poniósł ciężar ekonomiczny tego podatku są zgodne z art. 2
Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej?

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/63BC489F81

Od wydatków na emisję akcji można odliczyć VAT

Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 5 sierpnia 2009 r. (sygn. akt: I SA/Bd 403/09)

Gromadzenie kapitału przeznaczonego do wykonywania działalność
gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT jest procesem
gospodarczym służącym prowadzeniu sprzedaży opodatkowanej i naliczony
w związku z tym podatek VAT podlegać będzie odliczeniu od podatku
należnego na zasadach określonych w ustawie o VAT. Pogląd ten znajduje
też potwierdzenie w (...) wyroku ETS z 26 maja 2005r. w sprawie
C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz (...) oraz w wyroku
NSA z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. akt I FSK 1874/07.

W konsekwencji należy stwierdzić, przy uwzględnieniu faktu, że emisja
akcji została dokonana celem podniesienia kapitału Spółki z korzyścią
dla jej ogólnie pojętej działalności gospodarczej, zatem istnieje
związek pomiędzy wydatkami poniesionymi na podwyższenie kapitału
zakładowego a działalnością gospodarczą podatnika. Emisja akcji jest
jednym z podstawowych sposobów pozyskiwania kapitału przez spółkę
akcyjną. Gromadzenie kapitału przeznaczonego do wykonywania
działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT
jest procesem gospodarczym służącym prowadzeniu sprzedaży
opodatkowanej i naliczony w związku z tym podatek VAT podlegać będzie
odliczeniu od podatku należnego na zasadach określonych w ustawie o
VAT. Istotne jest, aby czynności dokonywane przez Spółkę w ramach jej
działalności gospodarczej były opodatkowane. W takim też kontekście
należy interpretować art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Ten przepis nie może
stanowić podstawy prawnej do odmowy odliczenia podatku naliczonego
wynikającego z faktur potwierdzających nabycie usług związanych z
emisją akcji.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/B9E98796F9

Moment rozpoznania przychodu ze sprzedaży akcji

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia
29 października 2008 r. (nr ILPB2/415-493/08-2/TW)

Przychód (dochód) powstaje w dniu zbycia akcji, a nie dopiero z chwilą
zaksięgowania transakcji w KDPW. Zatem w przypadku odpłatnego zbycia
papierów wartościowych stosuje się metodę memoriałową (rzeczywistą
historię papierów wartościowych), a nie kasową. Transakcje rozliczone
powinny być w zeznaniu podatkowym w tym samym roku, w którym zostały
zawarte.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=194744&i_smpp_s_strona=1

Nie wszystkie odsetki od przejętych kredytów są wyłączone z kosztów

Nie wszystkie odsetki od przejętych kredytów są wyłączone z kosztów: "Spółka, która przejmie długi wnoszonego do niej aportem przedsiębiorstwa lub jego części, może mieć problem z rozliczeniem płaconych przez siebie odsetek od tych zobowiązań."

Wydatki na emisję akcji mogą być zaliczone do kosztów

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 listopada 2009 r. (sygn. akt: I SA/Wr 1360/09): "Przygotowanie prospektu emisyjnego poprzedzającego wejście na Giełdę Papierów Wartościowych jest dla spółki akcyjnej kosztem uzyskania przychodów,jako koszt ogólnej działalności"

Wznowienie postępowania po wyroku Trbynału Konstytucyjnego

TK: podatnik musi na bieżąco śledzić zmiany w prawie:

Podatnik, który po wyroku Trybunału Konstytucyjnego zyskał prawo do ponownego rozpatrzenia sprawy przez organy skarbowe, ma tylko 30 dni na złożenie wniosku. Prowadząc działalność gospodarczą, powinien on na bieżąco śledzić zmiany w prawie, więc jeśli nie złoży wniosku w terminie, traci prawo do wznowienia postępowania - orzekł dziś Trybunał Konstytucyjny (sygn. SK 36/07).

Ograniczenie prawa do odliczania podatku naliczonego sprzeczne z prawem wspólnotowym

Wyrok NSA z dnia 23 lipca 2009 r. (sygn. akt: I FSK 1324/08)

Art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług narusza
ogólną zasadę prawa wspólnotowego, tj. zasadę proporcjonalności.
Podstawę normatywną zasady proporcjonalności w prawie unijnym stanowi
art. 5 ust. 3 TWE. Zgodnie z jego treścią "żadne działanie Wspólnoty
nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów
określonych w niniejszym Traktacie". ETS w jednym ze swoich wyroków (z
dnia 16 grudnia 1992 r. w sprawie Council of the City of Stoke-on
Trent and Norwich City Council vs. B & Q plc., C-169/91) wskazał, że
zastosowanie tej zasady polega na wzajemnym ważeniu interesu państwa
członkowskiego i wspólnoty. Na szali zatem znajdzie się szeroko
rozumiany interes fiskalny państwa, polegający na ograniczeniu prawa
do odliczenia wyłącznie do wydatków będących kosztami uzyskania
przychodu w rozumieniu ustaw o podatku dochodowym (a zatem
uzależniającymi odliczenie m.in. od sposobu wykorzystania nabytego
towaru), zaś z drugiej strony - cele i wartości unormowane w VI
Dyrektywie i dyrektywie 2006/112/WE, w tym zasada neutralności podatku
od towarów i usług. Ograniczenie zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy
o podatku od towarów i usług, odsyłające do generalnej zasady
wyrażonej w ustawach o podatku dochodowym może zatem uniemożliwić
odliczanie podatku zawartego w wydatkach na nabycie towarów i usług,
które są związane ściśle z działalnością opodatkowaną podatnika.
Podatek zawarty w takich zaś wydatkach, w myśl zasady neutralności,
podatnik winien mieć prawo odliczyć. Tego typu ograniczenie prawa do
odliczenia podatku zatem wychodzą znacznie poza cele zakreślone w
obowiązujących Polskę dyrektywach.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F0F1054775

Możliwość odliczania podatku naliczonego od wydatków na emisję

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 października 2009 r. (sygn. akt: III
SA/Wa 269/09)

Sąd nie podziela przekonania Ministra Finansów o zgodności art. 88
ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. z art. 176 Dyrektywy 112 (przepis odpowiadający
art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy).

Naczelny Sąd Administracyjny stanął na stanowisku, że pogląd
analogiczny do zaprezentowanego przez Organ w zaskarżonej
interpretacji, nie uwzględnia wniosków wynikających z wykładni art. 17
ust. 6 VI Dyrektywy wywiedzionych w orzecznictwie ETS. W wyroku z 30
marca 2006 r. w sprawie C-184/04 Uudenkaupungin kaupuki (PP nr 5/2006,
s. 59) Trybunał, nawiązując do wcześniejszego orzecznictwa (m.in.
wyroki: z 5 października 1999 r. w sprawie C-305/97 Royscot i In.; z
14 lipca 2005 r. w sprawie C-434/03 P. Charles i T.S. Charles -
Tijmens), stwierdził, że analiza genezy ww. przepisu VI Dyrektywy
wskazuje, iż uprawnienie przyznane państwu członkowskiemu w akapicie
drugim tego przepisu dotyczy jedynie utrzymania wyłączeń w zakresie
odliczenia odnośnie kategorii wydatków określonych na podstawie
rodzaju nabytego towaru lub usługi, lecz nie na podstawie ich
przeznaczenia lub sposobu wykorzystania. Dlatego też w doktrynie
podkreśla się, że art. 176 ust. 6 VI Dyrektywy pozwalał Polsce
zachować krajowy system wyłączeń w zakresie prawa do odliczenia, który
istniał przed 1 maja 2004 r., jedynie wobec kategorii wydatków
określonych rodzajowo, a nie na podstawie ich przeznaczenia lub
wykorzystania, jak miało to miejsce w art. 88 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u.
Państwa członkowskie, ograniczając prawo do odliczenia, z powołaniem
się na klauzulę stałości, nie mogą stosować klauzul generalnych i to
takich, które odnoszą się do przeznaczenia czy sposobu wykorzystania
towaru lub usługi.

Z przedstawionych wyżej powodów i uwzględniając konieczność
dokonywania prowspólnotowej wykładni przepisów u.p.t.u. ograniczenie
prawa do odliczenia podatku naliczonego, które wynikało z art. 88 ust.
1 pkt 2 u.p.t.u. należało określać uwzględniając regulację zawartą w
art. 86 ust. 1 tej ustawy w kontekście art. 17 ust. 6 zdanie drugie VI
Dyrektywy (art. 176 akapit pierwszy, zdanie drugie Dyrektywy 112), z
pominięciem natomiast normatywnego powiązania tego prawa z przepisami
ustaw o podatkach dochodowych. Oznacza to, że ograniczeniu prawa do
odliczenia mogły podlegać jedynie te wydatki, które nie były ściśle
związane z działalnością gospodarczą, takie jak wydatki na artykuły
luksusowe, rozrywkę lub wydatki reprezentacyjne.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/4C5F56FF40

Kryteria poprawności skargi kasacyjnej

Wyrok NSA z dnia 29 października 2009 r. (sygn. akt: II FSK 815/08)

W myśl art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) organ podatkowy
stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która została wydana z
rażącym naruszeniem prawa. Rażące naruszenie prawa zachodzi wtedy, gdy
istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu a
rozstrzygnięciem objętym decyzją. Naruszenie prawa tylko wtedy
powoduje nieważność aktu administracyjnego, gdy ma ono charakter
rażący, tzn. gdy decyzja została wydana wbrew nakazowi lub zdarzeniu
ustanowionemu w przepisie prawa, gdy wbrew wszystkim przesłankom
przepisu nadano prawa lub ich odmówiono albo też wbrew tym przesłankom
obarczono stronę obowiązkiem lub uchylono obowiązek.

Rozbieżność orzecznictwa sądowego nie wyklucza sama przez się
możliwości, że jeden z dwóch sprzecznych ze sobą poglądów wyrażonych w
tym orzecznictwie jest na tyle wadliwy, że jego przyjęcie przez organ
podatkowy stanowi rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 247 §
1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U.
z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Jednakże może to mieć miejsce w
sytuacji, gdy przepis prawa, na którym oparto dane rozstrzygnięcie,
pomimo rozbieżności w orzecznictwie, jest na tyle jednoznaczny, że nie
wyklucza to możliwości uznania, iż dokonana przez organy podatkowe
wykładnia jest tak dalece wadliwa, że stanowi o rażącym naruszenia
prawa. Nie chodzi bowiem w tego typu przypadkach o błędy wykładni
prawa, ale o przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8D917C6983

Warunki zaistnienia rażącego naruszenia prawa

Wyrok NSA z dnia 1 października 2009 r. (sygn. akt: II FSK 667/08)

W myśl art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) organ podatkowy
stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która została wydana z
rażącym naruszeniem prawa. Rażące naruszenie prawa zachodzi wtedy, gdy
istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu a
rozstrzygnięciem objętym decyzją. Naruszenie prawa tylko wtedy
powoduje nieważność aktu administracyjnego, gdy ma ono charakter
rażący, tzn. gdy decyzja została wydana wbrew nakazowi lub zdarzeniu
ustanowionemu w przepisie prawa, gdy wbrew wszystkim przesłankom
przepisu nadano prawa lub ich odmówiono albo też wbrew tym przesłankom
obarczono stronę obowiązkiem lub uchylono obowiązek.

Rozbieżność orzecznictwa sądowego nie wyklucza sama przez się
możliwości, że jeden z dwóch sprzecznych ze sobą poglądów wyrażonych w
tym orzecznictwie jest na tyle wadliwy, że jego przyjęcie przez organ
podatkowy stanowi rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 247 §
1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U.
z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Jednakże może to mieć miejsce w
sytuacji, gdy przepis prawa, na którym oparto dane rozstrzygnięcie,
pomimo rozbieżności w orzecznictwie, jest na tyle jednoznaczny, że nie
wyklucza to możliwości uznania, iż dokonana przez organy podatkowe
wykładnia jest tak dalece wadliwa, że stanowi o rażącym naruszenia
prawa. Nie chodzi bowiem w tego typu przypadkach o błędy wykładni
prawa, ale o przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8D917C6983

Warunki amortyzowania znaku towarowego

Wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2009 r. (sygn. akt: II FSK 412/08)

1. Prawo do znaku towarowego może być wprowadzone do ewidencji
wartości niematerialnych i prawnych, a następnie amortyzowane zgodnie
z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000, nr 54, poz. 654 z
późn. zm.) , gdy jest nie tylko faktycznie wykorzystywane, przez
oznaczenie towarów i usług znakiem towarowym ale przede wszystkim
prawnie przejęte do używania jako prawo, bowiem pod pojęciem prawa do
znaku towarowego mieszczą się tylko podmiotowe prawa do znaku, które
mają charakter bezwzględny.

2. Prawo do znaku towarowego, w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6
ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(tj. Dz. U. z 2000, nr 54, poz. 654 z późn. zm.), jako prawo
podmiotowe dotyczy wyłącznie prawa do znaku zarejestrowanego, które
ten status nabywa ex nunc, tj. z chwilą rejestracji. Przymiotu tego
nie ma znak towarowy niezarejestrowany, w tym również zgłoszony do
rejestracji. Bez znaczenia jest fakt, że ustawa o znakach towarowych
nie posługuje się terminem "prawa do znaku towarowego", istotne jest
bowiem to, że skutek podatkowy, o który w tym zwrocie normatywnym
mowa, powstaje z momentem rejestracji znaku towarowego, a nie to czy
prawo do znaku towarowego w rozumieniu ustawy podatkowej znaczy to
samo co prawo z rejestracji znaku towarowego w rozumieniu ustawy o
znakach towarowych.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/9731705B98

Linie kablowe też są budowlą

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 listopada 2009 r. (sygn. akt: I SA/Wr 1034/09)

Linie kablowe, które wraz z kanalizacją kablową jako sieć
telekomunikacyjna (techniczna) składają się na budowlę, zwiększają
podstawę opodatkowania tej budowli podatkiem od nieruchomości.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8037052B17

Skapitalizowane odsetki są przychodem w momencie zapłaty

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt: I SA/Wr 596/09):

"1) Zwrot zawarty w przepisie art. 12 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.p. "skapitalizowane odsetki od tych pożyczek (kredytów)" należy odnosić do "pożyczek (kredytów) zwróconych". Nie można ich odnosić do "otrzymanych pożyczek (kredytów)" albowiem te dotyczą kategorii przysporzeń wyłączonych z pojęcia przychodu po stronie pożyczkobiorcy (kredytobiorcy), a nie pożyczkodawcy (kredytodawcy).

"2) W odniesieniu do wspomnianej kapitalizacji odsetek nie mają zastosowania powołane przepisy art. 12 ust. 3a, 3c i 3d u.p.d.o.p. w takim przypadku za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty, co należy wiązać z momentem zwrotu (spłaty) pożyczki (kredytu) czyli otrzymaniem przez pożyczkodawcę (kredytodawcę) wartości udzielonej pożyczki (kredytu) wraz z zapłatą skapitalizowanych odsetek powiększających kwotę udzielonej pożyczki (kredytu).

"3) Momentem powstania przychodu z tytułu kapitalizacji odsetek jest data ich otrzymania przez pożyczkodawcę (kredytodawcę)."

Remont rozliczany jednorazowo

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z
dnia 27 lutego 2009 r. (sygn. akt: IBPBI/2/423-1120/08/PP)

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 4d w/w ustawy, koszty uzyskania
przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są
potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu
przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka
ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku wydatki
te stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości
okresu, którego dotyczą.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, w momencie
poniesienia kosztów nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy
danego roku (jak długiego okresu czasu dotyczy dany wydatek na remont
wozu wiertniczego), gdyż okres jego używania zależny jest od wielu
przyszłych czynników (zmieniających się warunków eksploatacji,
intensywności eksploatacji, warunków geologicznych).

W związku z tym w przedmiotowej sytuacji zasadne jest zaliczanie tych
wydatków do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia kosztu.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=206095&i_smpp_s_strona=1

Remont rozliczany proporcjonalnie

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia
2 września 2009 r. (nr IPPB5/423-311/09-2/MB)

Moment, w którym podatnik może uznać koszty remontu za koszty
uzyskania przychodów - jest tym samym momentem, w którym podatnik
ujmuje wydatki jako koszty w księgach rachunkowych. Sam Podatnik
dokonując kwalifikacji wydatków na remonty jako podlegające
rozliczeniu w czasie poprzez systematyczne (tj. 60 miesięcy)
odpisywanie ich w ciężar kosztów, potwierdza zastosowanie w
przedmiotowej sprawie normy art. 15 ust. 4e ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, Podatnik ponosząc wydatki na remont kotła mający charakter
innych kosztów niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, które
Podatnik kierując się zasadą z ustawy o rachunkowości traktuje jako
istotne dla jego działalności i rozlicza je w ciągu pięciu lat, dla
celów bilansowych winien je w tym samym czasie zaliczać do kosztów
uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=217675&i_smpp_s_strona=1

Premie pieniężne bez podatku

Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 października 2009 r. (sygn. akt: I SA/Łd 528/09)

Premie pieniężne nie rodzą obowiązku podatkowego w podatku od towarów
i usług, tym samym nie ma też podstaw do wystawiania faktur
stwierdzających wykonanie usług oraz ujmowania wypłaconych premii w
deklaracjach służących rozliczeniu podatku VAT. Zaskarżona
interpretacja została zatem wydana z naruszeniem wskazanych wyżej
przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Za powyższym rozumowaniem przemawia także orzecznictwo Europejskiego
Trybunału Sprawiedliwości odnoszące się do analogicznych instytucji
prawa wspólnotowego. Autor skargi celnie przywołał na poparcie swego
stanowiska wyrok ETS w sprawie C-409/98. W orzeczeniu tym ETS
stwierdził, iż fakt otrzymania płatności wyłącznie za przystąpienie do
umowy z tym a nie innym podmiotem, nie determinuje świadczenia usług w
rozumieniu VI Dyrektywy. Pomimo otrzymania "wynagrodzenia" w związku z
określonym zachowaniem ("świadczenie") nie zawsze dochodzi zatem do
wystąpienia czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Co więcej, w
sprawie Mirror Group plc podmiot dokonujący płatności niewątpliwie
osiągał wymierną korzyść z faktu wypłaty premii (przejawiającą się
zawarciem długoterminowej umowy na podstawie której otrzymywał
czynsz), podczas gdy w niniejszej sprawie spółka wypłacająca premię
żadnej korzyści nie osiąga. Analogia do analizowanego zagadnienia jest
oczywista.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/7C4E8EF45A

Strata z działalności strefowej nie pomniejsza dochodu zwolnionego

Wyroku NSA z dnia 8 października 2009 r. (sygn. akt: II FSK 621/08): "Ustalając wolny od podatku dochód z działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia, nie można uwzględnić straty z tej działalności poniesionej w latach poprzedzających dany rok podatkowy"

Opodatkowanie pożyczki od wspólnika sprzeczne z prawem wspólnotowym

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 września 2009 r. (sygn. akt: III SA/Wa 619/09)

Celem Dyrektywy 69/335, jak już wspomniano, jest wspieranie swobodnego
przepływu kapitału w szczególności poprzez możliwość uzyskania
zwolnienia z podatku kapitałowego. Zdaniem Sądu nie odpowiadają temu
celowi działania Państwa Członkowskiego, które, tak jak uczyniła to
Polska, w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej zwalnia z
podatku kapitałowego pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, by po
ponad dwóch latach funkcjonowania tego zwolnienia czynność tę
opodatkować, a po kolejnych dwóch latach - ponownie zwolnić z podatku.
Taka niestabilność regulacji nie służy wspieraniu swobodnego przepływu
kapitału, a wprowadzenie opodatkowania po wcześniejszym zwolnieniu z
podatku jest wprost sprzeczne z wytyczonym przez Dyrektywę
(ukształtowanym Dyrektywą 85/303) kierunkiem działania, tj.
doprowadzenia do zwolnienia z podatku kapitałowego ze względu na jego
niekorzystny wpływ na gospodarkę. Warto podnieść, iż w ww. wniosku
Komisja Wspólnot Europejskich wskazała, że podatek kapitałowy ma być
zniesiony do 2010 r., co nastąpi po 25 letnim okresie, w którym
Państwa Członkowskie mogły dostosować swoje regulacje do zniesienia
tego podatku. W większości państw Wspólnoty podatek ten został
zniesiony, co z punktu widzenia konkurencyjności polskich podmiotów
gospodarczych nie może pozostawać bez znaczenia. Tym bardziej
"zaskakiwanie" tych podmiotów ponownym wprowadzeniem podatku
kapitałowego od pożyczki udzielonej spółce przez wspólnika nie może
być ocenione jako działanie zgodne z celem Dyrektywy 69/335.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że Państwa Członkowskie mogły
dokonać jednokrotnego wyboru spośród możliwości jakie przyznał im art.
7 ust. 2 Dyrektywy 69/335, tj. opodatkować lub zwolnić z opodatkowania
operacje inne niż określone w ust. 1 tego artykułu. Polska decydując
się w dniu przystąpienia do Unii Europejskiej na zwolnienie z podatku
pożyczki udzielonej spółce przez wspólnika nie mogła ponownie
opodatkować tej czynności. Oznacza to, że przepisy p.c.c. obowiązujące
w 2007 r. w zakresie opodatkowania pożyczki udzielonej spółce przez
wspólnika są sprzeczne z Dyrektywą 69/335.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/47B385D75C

Transakcja squeeze out nie podlega PCC

Wyroku NSA z dnia 28 października 2009 r. (sygn. akt: II FSK 870/08): "Przymusowy wykup akcji zwany squeeze out i uregulowany w art. 418 kodeksu spółek handlowych nie jest umową sprzedaży. Wobec tego nie podlega PCC."

Nabycie wierzytelności ZCP w świetle VAT i PCC

Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt: I SA/Gd 491/09)

W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy VAT wierzytelność,
jako prawo majątkowe, nie jest towarem. Pozostaje więc jedynie do
rozstrzygnięcia, czy cesja wierzytelności może być potraktowana w
kategorii odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu ustawy VAT. Nie
budzi wątpliwości Sądu, że sprzedaż "wierzytelności własnej" nie jest
świadczeniem usług przez jej zbywcę, a zatem nie powstaje u niego z
tego tytułu obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego nie wynika, by nabycie
wierzytelności przez spółkę "B" stanowiło czynność świadczenia usługi
pośrednictwa finansowego zdziałaną w ramach prowadzonej przez ten
podmiot działalności gospodarczej tj. czynność wykonaną nawet
jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania
jej w sposób częstotliwy. Analiza treści umowy sprzedaży i oświadczeń
stron pozwala bowiem na wyciągnięcie wniosku, że transakcja ta
stanowiła jednorazową odsprzedaż składnika majątkowego spółki "A",
spółce "B", jakimi były wierzytelności przysługujące pierwszemu z tych
podmiotów. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika natomiast,
by spółka "B" dokonała zakupu wierzytelności działając w celu
uwolnienia zbywcy od ciężaru jej egzekwowania, co świadczyłoby o
działaniu przez spółkę "B" w charakterze pośrednika finansowego. Tylko
natomiast tak rozumiane nabycie wierzytelności prowadziłoby do
uznania, że czynność nabywcy, jako usługa pośrednictwa finansowego
objęta byłaby przedmiotowym zakresem ustawy VAT (jako zwolniona z tego
podatku), a w konsekwencji czynność zbycia wierzytelności byłaby
wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem od czynności
cywilnoprawnych. Skoro spółka "B" nabywając zorganizowaną część
przedsiębiorstwa działała z zamiarem kontynuowania działalności
gospodarczej prowadzonej uprzednio przez spółkę "A", to umowa zbycia
wierzytelności z 3 stycznia 2005 r. nie może być uznana za nie
podlegającą podatkowi od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 2 pkt
4 u.p.c.c.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/C328B40227

Niezamortyzowana część nakładów na obcy środek trwały jest stratą

Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 6 października 2009 r. (sygn. akt: I SA/Bd 531/09): "Z art. 15 ust. 1 oraz a contrario art. 16 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy o CIT wynika, że straty powstałe z likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym (niezamortyzowaną jego część) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu."

Zwolnienie aportów z VAT sprzeczne z prawem wspólnotowym

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 października 2009 r. (sygn. akt: I SA/Po 464/09)

Podstawową cechą podatku obrotowego jest jego powszechność i
opodatkowanie konsumpcji. Dlatego każde zwolnienie z podatku VAT
stanowi odstępstwo od tej generalnej zasady. Dlatego też przepisy
dotyczące zwolnień zawarte w dyrektywie muszą być interpretowane
ściśle, na co wraca uwagę liczne orzecznictwo ETS, można przywołać
chociażby wyrok z 15 czerwca 1989 r. w sprawie 348/87 Stichting
Uitoering Financiele Acties przeciwko Staatssecretaris van Financiën,
w którym ETS stwierdził, że pojęcia stosowane dla określenie zwolnień
przewidzianych w art. 13 VI Dyrektywy należy interpretować ściśle,
wprowadzenie każdego zwolnienia jest bowiem odstępstwem od ogólnej
zasady, że podatek obrotowy jest nakładany na wszystkie usług
wykonywane odpłatnie przez podatnika. Dlatego też przy badaniu
zgodności regulacji prawa krajowego z przepisami wspólnotowymi w
zakresie zwolnienia od podatku jest ustalenie, czy określone
zwolnienie mieści się w katalogu czynności przewidzianych w tytule IX
Dyrektywy.

Bez wątpienia aport nie jest czynnością objętą zwolnieniem w świetle
przepisów obowiązującej Dyrektywy 112. Powołany przez Dyrektora Izby
Skarbowej w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa
przepis art. 19 Dyrektywy, który stanowi, że "w przypadku przekazania
aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą
uznać, że dostawa towaru nie miała miejsca i że w takim przypadku
osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca
prawny przekazującego. W przypadku gdy odbiorca nie podlega w pełni
opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki
niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć
wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania
lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów tego
artykułu" nie stanowi podstawy do wprowadzenia w prawie krajowym
zwolnienia z podatku VAT. Powołany przepis zezwala państwom
członkowskim wyłączyć z opodatkowania czynność wniesienia do spółki
jako aportu całości lub części majątku, nie jest natomiast podstawą do
uznania tej czynności za zwolnioną.

W związku z powyższym skoro przepis § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia
jest sprzeczny z prawem wspólnotowym, Sąd odmawia jego zastosowania w
zakresie w jakim przewiduje zwolnienie z podatku od towarów i usług
czynności wnoszenia wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek prawa
handlowego i cywilnego. W takim przypadku zastosowanie mają przepisy
wspólnotowe, które w Dyrektywie 112 uznają aport co jako czynność
opodatkowaną (chyba ze państwo członkowskie wprowadzi regulacje
przewidziane w art. 19 Dyrektywy). Skoro wniesienie aportu uznaje się
za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, nie ma zatem
podstaw do zastosowania przepisów art. 91 ust. 7 z uwzględnieniem
zasad zawartych w art. 91 ust. 1-5 powołanej wyżej ustawy o podatku od
towarów i usług.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/2275CC4C60

Ulga meldunkowa tylko przy stałym zameldowaniu

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia
30 października 2009 r. (nr IPPB4/415-522/09-2/JK2)

Zameldowanie na pobyt stały i czasowy definiują przepisy prawa
administracyjnego tj. ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji
ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze
zm.). W związku z tym, wynikające z ww. przepisów definicje pobytu
stałego i czasowego nie tylko wiążą się z techniczno - materialną
czynnością zameldowania pod konkretnym adresem, ale także wywołują
skutki prawne na gruncie prawa administracyjnego jak i prawa
podatkowego. Zameldowanie się zarówno na pobyt stały, jak i czasowy
stanowi dopełnienie obowiązku o charakterze ewidencyjno -
administracyjnym przed właściwym ze względu na miejsce pobytu stałego
lub czasowego organem gminy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest obcokrajowcem, a w
przedmiotowej nieruchomości mieszkała i była zameldowana na pobyty
czasowe. Skoro ustawodawca w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o
podatku dochodowym sprecyzował rodzaj zameldowania tj. na pobyt stały
a cyt. wyżej przepisy ustawy o ewidencji ludności i dowodach
osobistych rozróżniają dwie formy zameldowania tj. zameldowanie na
pobyt stały i czasowy to aby skorzystać z omawianego zwolnienia od
podatku należy być zameldowanym tylko i wyłącznie na pobyt stały. W
związku z tym zameldowanie na pobyt czasowy nie uprawnia do ww.
zwolnienia.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nie może skorzystać
z prawa do zwolnienia w ramach tzw. "ulgi meldunkowej", gdyż nie
został spełniony warunek zameldowania na pobyt stały w zbytym budynku
mieszkalnym przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy. Zatem dochód
uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży nieruchomości podlega
opodatkowaniu 19 % podatkiem dochodowym według zasad określanych w
art. 30e ww. ustawy.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=223035&i_smpp_s_strona=1

Członkowie zarządu nie zapłacą sankcji

Zarząd nie zapłaci sankcji wymierzonej firmie: "Fiskus nie może dochodzić od członków zarządu spółki kapitałowej niezapłaconego przez nią dodatkowego zobowiązania podatkowego. Tak wynika z uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 listopada 2009 r. (sygn. akt: FPS 2/09). Uznał on, że nie jest to zobowiązanie podatkowe, za które odpowiadają członkowie zarządu spółki."

Odsetki kosztem w momencie kapitalizacji

Interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20
października 2009 r. (nr IPPB1/415-608/09-2/EC)

Dzień kapitalizacji odsetek należy traktować na równi z datą ich
faktycznego uzyskania, gdyż na gruncie ww. ustawy powoduje ten sam
efekt. Kapitalizacja odsetek nie jest zdefiniowana w ustawie o podatku
dochodowym od osób fizycznych. Zakresu znaczeniowego tego terminu nie
definiują również inne ustawy, niemniej jednak kapitalizacja odsetek
polega na ich doliczeniu do kwoty głównej długu.

Skoro więc w przypadku kapitalizacji dochodzi do "dopisania"
naliczonych odsetek do pierwotnej kwoty pożyczki za zgodą wierzyciela,
to należy uznać to za sposób zadysponowania naliczonych odsetek, które
czynią zadość roszczeniu pożyczkodawcy o ich zwrot. Wynika z tego, że
już od dnia kapitalizacji wierzyciel uzyskuje korzyść ekonomiczną w
postaci zwiększenia kwoty, od której naliczane są dalsze odsetki.
Należy również podkreślić, iż z datą kapitalizacji odsetki tracą
odrębny od kwoty głównej byt prawny (tj. stają się częścią kwoty
głównej ze wszelkimi tego konsekwencjami). W rezultacie, w momencie
ostatecznego rozliczenia nie mamy już do czynienia ze spłaconymi
odsetkami, a jedynie ze spłatą powiększonej kwoty głównej pożyczki.
Wynika z tego, że kapitalizacja wywiera ten sam skutek prawny, co
zapłata - zmniejsza kwotę odsetek do zapłaty.

W świetle powyższego skapitalizowane odsetki od pożyczki zaciągniętej
w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia
źródła przychodów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w
dacie ich kapitalizacji.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=221862&i_smpp_s_strona=1

Opodatkowanie konwersji pożyczki na kapitał niezgodne z prawem wspólnotowym

Wyrok ETS z dnia 12 listopada 2009 r.: "w sprawie C-441/08 Elektrownia Pątnów II sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu. Artykuł 5 ust. 3 tiret drugie dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, w brzmieniu zmienionym Aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej, wymaga, aby przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem kapitałowym podwyższenia kapitału spółki w drodze konwersji pożyczek zaciągniętych przez tę spółkę przed przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej na udziały, w sytuacji gdy konwersja miała miejsce po przystąpieniu, uwzględniać wcześniejsze opodatkowanie tych pożyczek na podstawie obowiązującego wówczas ustawodawstwa krajowego."

Pakiety medyczne nie są przychodem

Abonamenty medyczne bez daniny dla fiskusa: "Pracownik nie musi płacić podatku od pakietów medycznych udostępnionych jemu i jego rodzinie przez pracodawcę. Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 listopada 2009 r. (sygn. akt: III SA/Wa 623/09)."

Neutralność podatkowa wymiany udziałów

Kiedy aport udziałów jest wolny od podatku: "Wymiana udziałów w spółkach jest neutralna podatkowo, ale tylko dla udziałowców będących podatnikami CIT. Taka regulacja jest niezgodna z dyrektywą o fuzjach. Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt: III SA/Wa 603/09)."

Nadpłata dla byłych wspólników spółki cywilnej

Wyrok TK z dnia 10 marca 2009 r. (sygn. akt: P 80/08)

Art. 75 § 2 pkt 1 lit. b i § 3 oraz art. 81 § 1 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa w zakresie, w jakim nie
regulują trybu złożenia korekty deklaracji i wniosku o stwierdzenie
nadpłaty podatku od towarów i usług przez byłych wspólników
rozwiązanej spółki cywilnej będącej podatnikiem tego podatku, są
niezgodne z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej i nie są niezgodne z art. 64 ust. 3
Konstytucji.

http://www.trybunal.gov.pl

Projekt nowelizacji ustawy o doradcach podatkowych

Ułatwienia dla doradców podatkowych: "Doradcy podatkowi będą mogli wykonywać zawód w spółce komandytowo-akcyjnej. Uzyskają także prawo do prowadzenia innej działalności gospodarczej"

Zakaz odliczenia składek ubezpieczeniowych niezgodny z prawem wspólnotowym

Wyrok ETS z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-314/08 Krzysztof
Filipiak przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu

Artykuły 43 WE i 49 WE sprzeciwiają się uregulowaniu krajowemu, na
podstawie którego podatnik będący rezydentem może dochodzić, po
pierwsze, odliczenia od podstawy opodatkowania kwoty składek na
ubezpieczenie społeczne zapłaconych w trakcie roku podatkowego, i po
drugie, obniżenia należnego podatku o kwotę składek na ubezpieczenie
zdrowotne zapłaconych w tym okresie, tylko wtedy gdy rzeczone składki
zostały zapłacone w państwie członkowskim opodatkowania, podczas gdy
takich korzyści odmawia się, gdy składki zostały zapłacone w innym
państwie członkowskim, nawet wówczas gdy nie zostały one odliczone w
tym ostatnim państwie członkowskim.

W tych okolicznościach zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego
zobowiązuje sąd krajowy do stosowania prawa wspólnotowego i do
odstąpienia od stosowania sprzecznych z nim przepisów krajowych,
niezależnie od wyroku krajowego sądu konstytucyjnego, który odracza
utratę mocy obowiązującej tych przepisów, uznanych za
niekonstytucyjne.

http://curia.europa.eu

Zakaz odliczenia składek ubezpieczeniowych niezgodny z Konstytucją

Wyrok TK z dnia 7 listopada 2007 r. (sygn. akt: K 18/06)

Art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych w zakresie, w jakim wyłącza możliwość
odliczenia przez podatników, o których mowa w art. 27 ust. 9 tej
ustawy, od dochodu osiągniętego z działalności wykonywanej poza
granicami Rzeczypospolitej Polskiej zapłaconych składek na
ubezpieczenie społeczne, w sytuacji gdy składki te nie zostały
odliczone od dochodu w państwie członkowskim Unii Europejskiej, na
terenie którego działalność ta była wykonywana, jest niezgodny z art.
32 w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 27b ust. 1 ustawy powołanej w punkcie 1 wyroku w zakresie, w
jakim wyłącza możliwość odliczenia przez podatników, o których mowa w
art. 27 ust. 9 ustawy, od podatku należnego z tytułu działalności
wykonywanej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej składek na
ubezpieczenie zdrowotne, w sytuacji gdy składki te nie zostały
odliczone w państwie członkowskim Unii Europejskiej, na terenie
którego działalność ta była wykonywana, jest niezgodny z art. 32 w
związku z art. 2 Konstytucji.

Powyższe przepisy tracą moc obowiązującą z dniem 30 listopada 2008 r.

http://www.trybunal.gov.pl

Zastępca podatnika właściwy do doręczeń

Wyrok NSA z dnia 1 października 2009 r. (sygn. akt: II FSK 670/08)

Normę wyprowadzaną z art. 284 a § 2 Ord. pod. trzeba wobec tego
odczytywać tak, iż w sytuacji, gdy ustanowiono pełnomocnika do
reprezentowania kontrolowanego, upoważnienie do przeprowadzenia
kontroli musi być - nie później niż w terminie 3 dni od dnia wszczęcia
kontroli - doręczone właśnie jemu, a nie kontrolowanemu. W przeciwnym
wypadku istnienie umocowania do reprezentowania kontrolowanego
traciłoby sens (stawałoby się odmianą zwykłego, uzasadnionego
względami czysto pragmatycznymi, "zastępowania" kontrolowanego).

Naczelny Sąd Administracyjny nie podzielił więc poglądu, że mamy tu do
czynienia z alternatywą rozłączną, dającą kontrolującym pełną swobodę
wyboru adresata czynności. Ten punkt widzenia jest nie do pogodzenia z
właściwą dla konstrukcji rzetelnego (sprawiedliwego, uczciwego)
postępowania przed organami administracji publicznej zasadą harmonii
praw i obowiązków procesowych, zakładającą realny, a nie iluzoryczny
charakter kształtowanych gwarancji proceduralnych. Powierzając
reprezentowanie swoich interesów pełnomocnikowi wyznaczonemu w trybie
art. 281 a Ord. pod., kontrolowany ma prawo oczekiwać pełnego
wywiązania się z powierzonej mu funkcji, tak aby zapewnić poszanowanie
pewności prawa i poczucia bezpieczeństwa prawnego (przejęcia na siebie
obowiązku weryfikacji poprawności poczynań kontrolujących i
podejmowania - w zależności od wyników dokonywanych ocen - stosownych
działań zmierzających do ochrony interesu kontrolowanego). Możliwość
pominięcia - w toku podejmowanych czynności - pełnomocnika niweczyłaby
tak rozumianą harmonię (spójność) owych gwarancji, stawiając
kontrolowanego w niezrozumiałej i trudnej do wytłumaczenia sytuacji.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/E3E82D4E95

Wydatki na adaptację

Interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4
listopada 2009 r. (nr IPPB1/415-642/09-2/KS)

W przypadku zastosowania metody uproszczonej (art. 22g ust. 10 UPDOP)
ustalenia wartości początkowej budynku mieszkalnego przeznaczonego na
potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej
polegającej na wynajmie, wydatki które zostaną następnie poniesione
nie tylko na remont ale także na adaptację tego budynku, będą mogły
być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów tej
działalności w momencie ich poniesienia, jeżeli w wyniku
przeprowadzonych prac i nakładów nie ulegnie zmianie wielkość
powierzchni użytkowej stanowiącej podstawę ustalenia wartości
początkowej środka trwałego. W przeciwnym przypadku wydatki te
stanowić będą element wartości początkowej środka trwałego.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=223253&i_smpp_s_strona=1

Abonamenty medyczne bez podatku

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 listopada 2009 r. (sygn. akt: III SA/Wa 623/09): "Pracownik nie musi płacić podatku od pakietów medycznych udostępnionych jemu i jego rodzinie przez pracodawcę"

Podatek od dopłaty zgodny z prawem wspólnotowym

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 listopada 2009 r. (sygn. akt: III SA/Wa 576/09): "Prawo wspólnotowe pozwala obciążyć wniesienie dopłat do spółek kapitałowych podatkiem od czynności cywilnoprawnych"

Aport nieruchomości do spółki osobowej

Interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5
listopada 2009 r. (nr IPPB1/415-662/09-2/MT)

Należy stwierdzić, iż wniesienie przez Wnioskodawcę nieruchomości
niewykorzystywanych w działalności gospodarczej do spółki osobowej
jako aportu rzeczowego, w zamian za udział w zyskach spółki, nie
skutkuje powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Nie stanowi bowiem źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt
8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=223382&i_smpp_s_strona=1

Jednodniowe lokaty bez obciążeń

Jednodniowe lokaty bez obciążeń: "Ministerstwo Finansów potwierdza: jeśli podatek od dochodu z odsetek od środków zgromadzonych na lokatach bankowych jest niższy niż 50 groszy,
to bank jako płatnik nie jest zobowiązany do pobrania tego podatku"

Wymóg odbioru faktury korygującej sprzeczny z prawem wspólnotowym

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 października 2009 r. (sygn. akt: III
SA/Wa 851/09)

Należy stwierdzić, że art. 29 ust. 4a u.p.t.u.jest sprzeczny z prawem
wspólnotowym. Warunek posiadania potwierdzenia odbioru faktury
korygującej przez nabywcę, od którego uzależniona jest możliwość
obniżenia podstawy opodatkowania (a w konsekwencji obniżenie podatku
należnego) stanowi bowiem środek krajowy naruszający w nadmiernym
stopniu cele i treść Dyrektywy 112. Brak jego spełnienia powoduje
obciążenie ciężarem VAT - podatnika, w oderwaniu od jego rzeczywistej
sytuacji podatkowej, naruszając nie tylko podstawowe zasady VAT takie
jak: proporcjonalność VAT, neutralność VAT i opodatkowanie konsumpcji.
Art. 90 Dyrektywy 112 wyraźnie wskazuje na prawo do obniżenia podstawy
opodatkowania, jednakże udzielenie kompetencji Państwom Członkowskim
co do sformułowania warunków takiego obniżenia, nie oznacza pełnej
dowolności działania Państwa Polskiego. Granicą dla takiej dowolności
jest zasada proporcjonalności prawa wspólnotowego. Należy uznać, że
środek krajowy przewidziany w art. 29 ust. 4a u.p.t.u. przekracza ramy
tego, co konieczne jest dla osiągnięcia jego celu, osłabia bowiem
zasady wspólnego systemu VAT, a zatem jest sprzeczny z ogólną zasadą
prawa wspólnotowego - zasadą proporcjonalności.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/D01C94E25C

Kataster nieruchomości wiążący dla ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości

Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 16 września 2009 r. (sygn. akt: I SA/Bk 328/09): "Stosownie do treści art. 21 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 8 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, organ podatkowy przy wymiarze podatku od nieruchomości w zakresie m.in. przedmiotu opodatkowania, jest związany zapisem zawartym w ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości). Jedynie wykazanie przez właścicieli nieruchomości w trybie art. 194 § 3 o.p., wadliwości zapisu w ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości), będzie skutkować jego odrzuceniem w całości lub w części, przy dokonywaniu wymiaru podatku od nieruchomości za dany rok."

Skapitalizowane odsetki od pożyczki udzielonej spółce powiązanej

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 października 2009 r. (sygn. akt: III SA/Wa 960/09): "W przypadku pożyczek od spółek powiązanych, gdy wartość zadłużenia przekracza trzykrotność kapitału zakładowego pożyczkobiorcy, przepisy o niedostatecznej kapitalizacji stosuje się też do odsetek skapitalizowanych."

Podwyższone koszty przy prawach autorskich

Wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2009 r. (sygn. akt: II FSK 452/08)

Twórca, ale tylko uprawniony do uzyskania patentu ( a więc ten,
którego nie dotyczą wyjątki wskazane w ust.2, 3 i 5 p.w.p.) może
odpłatnie bądź niedpłatnie przenieść na przedsiębiorcę prawo do
korzystania z wynalazku ( art.20 p.w.p.) Z momentem przedstawienia
wynalazku na piśmie i przyjęcia go przez przedsiębiorcę oraz
zawiadomienia o tym twórcy, prawo do uzyskania patentu przechodzi na
przedsiębiorcę ( art. 21 p.w.p.). W takim przypadku dochodzi jednak do
zmiany osoby uprawnionej do uzyskania patentu w drodze umownej ( czyli
do przeniesienia własności wynalazku- prawa majątkowego w rozumieniu
ustawy podatkowej) . Nabycie przez przedsiębiorcę prawa od uzyskania
patentu ma charakter pochodny.

Również w sytuacji, gdy wynalazek dokonywany jest przy pomocy
przedsiębiorcy( a więc nie w ramach umów, o których mowa w art. 11
ust.3 p.w.p.) strony mogą ustalić, iż poza przysługującym
przedsiębiorcy z mocy prawa uprawnieniem do korzystania z wynalazku we
własnym zakresie, przedsiębiorcy będzie przysługiwało w całości lub w
części prawo do uzyskania patentu ( art. 11 ust. 5 p.w.p.). Gdy strony
skorzystają z tej możliwości dojdzie do przeniesienia prawa do
uzyskania patentu z twórcy na przedsiębiorcę i do nabycia pochodnego
prawa majątkowego.

Tych dwóch ostatnich sytuacji , uregulowanych w stanie prawnym
obowiązującym przed 22 sierpnia 2001 r. w art. 20 ust. 2 i ust. 3
ustawy z dnia 19 października 1973 r. o wynalazczości (Dz.U. z 1993
r., nr 90, poz. 116 ze zm.) dotyczył powołany przez Sąd w zaskarżonym
wyroku wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 września 2002
r., sygn. akt I SA/Ka 1281/01.

Przedstawione wyżej przepisy p.w.p. pozwalają zatem na sformułowanie
tezy, że koszty uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości
określonej w art. 22 ust. 9 pkt 1 u.p.d.o.f. przysługują tylko temu
twórcy, któremu jednocześnie przysługuje ogół praw do wynalazku (prawo
do uzyskania patentu bądź patent) i który prawo to przenosi na osobę
trzecią .

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/BCD54BA8A0

Postępowanie podatkowe w sprawie nadpłaty

Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 września 2009 r. (sygn. akt: I SA/Bk 295/09)

Wydanie postanowienia w trybie art. 165a o.p. jest uzależnione od
spełnienia kilku przesłanek, z których najważniejszą i nieodzowną
(sine qua non), jest wniosek (żądanie) strony o wszczęcie postępowania
podatkowego (art. 165 § 1 o.p.).

Należy podkreślić, że w przypadku zobowiązań podatkowych powstających
z mocy prawa, złożenie korekty deklaracji podatkowej, tak jak złożenie
deklaracji pierwotnej, jest czynnością materialną - realizacją
obowiązku (lub uprawnienia) materialno-prawnego. Dlatego też złożenie
korekty deklaracji w podatku od towarów i usług wraz z uzasadnieniem
jej przyczyn nie może być w każdym przypadku traktowane jako
równoczesny wniosek o wszczęcie postępowania podatkowego.

Za odstępstwo od tej reguły można uznać sytuację, gdy ze złożonej
korekty deklaracji podatkowej wynika nadpłata, której podatnik domaga
się stwierdzenia i zwrotu. W myśl art. 75 § 4 o.p., jeżeli
prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi
wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydania decyzji
stwierdzającej nadpłatę. Z przepisu tego można a contrario wnioskować,
że w przypadku, gdy organ ma wątpliwości, co do prawidłowości korekty
deklaracji podatkowej i związanej z nią nadpłaty, wówczas swoją
decyzję w tym zakresie wydaje w postępowaniu wywołanym wnioskiem o
stwierdzenie nadpłaty. Potwierdza to również brzmienie art. 75 § 3
o.p., z którego wynika, że w tych przypadkach podatnik obok korekty
deklaracji powinien równocześnie złożyć do organu podatkowego wniosek
o stwierdzenie nadpłaty. Taki wniosek o stwierdzenie nadpłaty można
uznać jako żądanie wszczęcia postępowania podatkowego (art. 165 § 1
o.p.)

Złożenie korekty deklaracji w podatku od towarów i usług wraz z
uzasadnieniem jej przyczyn nie może być w każdym przypadku traktowane
jako równoczesny wniosek o wszczęcie postępowania podatkowego.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/30099BF0B4

VAT od samochodów i paliw zakupionych w 2004 r. jeszcze można odliczyć

Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 września 2009 r. (sygn. akt: I SA/Bk 295/09)

Wprowadzenie terminu 5-letniego na dokonywanie korekt, liczonego od
początku roku, w którym powstało prawo do odliczenia podatku
naliczonego, a więc w sposób odmienny od terminów przedawnienia
zobowiązań podatkowych (także 5 lat, ale liczonych od końca roku
kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku za dany
okres, w którym prawo do odliczenia powstało), jest sprzeczne z
konstytucyjnymi standardami.

W ocenie Sądu, wykładania systemowa wewnętrzna przepisów u.p.t.u.
wyklucza w przedmiotowej sprawie stosowanie przepisu art. 86 ust. 13
u.p.t.u. Jeżeli bowiem jeden przepis ustawy (art. 86 ust. 3 u.p.t.u.)
nie dawał podatnikowi możliwości obniżenia podatku należnego o podatek
naliczony, to nie można jednocześnie stosować innego przepisu tej
ustawy (art. 86 ust. 13 u.p.t.u.), który wprowadza czasowe
ograniczenie prawa do korekty deklaracji podatkowej.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/30099BF0B4

Podatki w ramach usług PayPal

Co z podatkiem przy płatnościach w Internecie: "Coraz popularniejszy system płatności za pomocą kont internetowych oraz pieniądza elektronicznego wciąż budzi wątpliwości użytkowników co do ich skutków podatkowych"

Koszt nieumorzonej wartości zlikwidowanego środka trwałego

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 października 2009 r. (sygn. akt: III
SA/Wa 552/09)

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty
uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni
umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność
gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Z przepisu tego
wynika, że tylko zmiana rodzaju działalności gospodarczej ma ten
skutek, że nieumorzona wartość zlikwidowanego środka trwałego nie
stanowi kosztu uzyskania przychodu. A contrario, we wszystkich innych
przypadkach nieumorzona wartość środka trwałego może stanowić koszt
uzyskania przychodów. Poza tym, zdaniem Sądu, jeżeli ustawodawca uznał
za zasadne likwidację środka trwałego objąć odrębną regulacją i przy
tym z kosztów uzyskania przychodów wyłączył tylko jedną sytuację
kwalifikowaną związaną z likwidacją środka trwałego, to mając na
uwadze racjonalizm ustawodawcy, należy przyjąć, że wyraził tym samym
swoją wolę, aby wszystkie inne koszty likwidacji środka trwałego mogły
być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Regulacja ta stanowi
lex specialis w stosunku do wszystkich innych przepisów, w tym do art.
16g ust. 4 u.p.d.o.p.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/B6C93F0A3A

Kable telefoniczne opodatkowane razem ze studzienką

Tak orzekł WSA we Wrocławiu 4 listopada 2009 r. (I SA/Wr 1034/09): "Linie kablowe, które wraz z kanalizacją kablową jako sieć telekomunikacyjna (techniczna) składają się na budowlę, zwiększają podstawę opodatkowania tej budowli podatkiem od nieruchomości"

Podstawa opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości

Jak liczyć podatek od budowli: "Od jakiej podstawy – w wypadku budowli – naliczany jest podatek od nieruchomości? Po wyrokach sądów administracyjnych sprawa nie jest oczywista: WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 30 lipca 2009 r. (sygn. akt: I SA/Ol 441/09), WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 2 marca 2009 r. (sygn. akt: I SA/Gl 967/08)."

Odsetki od kredytu na dywidendę są kosztem

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 listopada 2009 r. (sygn. akt: I SA/Wr 1250/09)

Niewątpliwie zaciągnięcie kredytu na sfinansowanie dywidendy w
sytuacji lokowania posiadanych środków pieniężnych w pokrycie
bieżących wydatków mających na celu zabezpieczenie płynności
finansowej firmy należy uznać za działanie zmierzające do
zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów, co skutkuje spełnieniem
przesłanek z art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak zauważył NSA w wyroku z dnia 10 czerwca 2009 r. "zaciągnięcie
kredytu na wypłatę dywidendy należy traktować, jako wydatek związany z
prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1
ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albowiem osiąganie zysku
jest zarówno podstawowym celem funkcjonowania spółki akcyjnej, jak i
wspólników, których kapitał zaangażowany jest w funkcjonowanie spółki
i osiąganie przez nią przychodów." Wskazano także, że zaciągnięty
przez spółkę kredyt na wypłatę dywidendy w takim przypadku, nie tylko
zabezpieczy źródło przychodów jakim jest działalność gospodarcza, ale
również zapobiegnie utracie płynności finansowej. Podkreślono, że
prowadzenie działalności gospodarczej w dobie rozwiniętej gospodarki
rynkowej musi prowadzić w sposób nieunikniony do korzystania z
kredytów bankowych, zaś odsetki od takiego kredytu będą zawsze
kosztami zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Stwierdził
Sąd, że "wycofywanie zaangażowanych w działalność gospodarczą środków
finansowych tylko po to by zapewnić je na przyszłą wypłatę dywidendy,
byłoby działaniem nieracjonalnym i w dodatku prowadziłoby do strat
związanych z karami umownymi, odszkodowaniami itp. Podobnie
nieracjonalnymi z gospodarczego punktu widzenia byłoby takie działanie
spółki, które polegałyby na nieangażowaniu własnego kapitału w
działalność gospodarczą tylko po to, by zapewnić środki finansowe na
przyszłą wypłatę dywidendy dla akcjonariuszy, a której termin wypłaty
jest nieznany".

Takie stanowisko - które podziela także skład orzekający w niniejszej
sprawie - prezentowane jest w innych wyrokach sądów administracyjnych
(vide wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2007 r. sygn. akt III
SA/Wa 382/07, z dnia 28 listopada 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1976/08,
z dnia 16 września 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1152/09, wyrok z dnia
16 kwietnia 2009 I SA/Kr 214/09).

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F78C12C72E

Likwidacja środka trwałego a VAT

Po likwidacji środka trwałego mogą być problemy z VAT: "Gdy środek trwały przestaje być przydatny w działalności gospodarczej, zostaje podjęta decyzja o jego likwidacji. Jej skutki w VAT zależą od sposobu zadysponowania zlikwidowanym składnikiem majątku"

Opodatkowanie aportów do spółek osobowych

Czy jest podatek od od aportów: "Czy wniesienie aportu przez osobę fizyczną do spółki osobowej oznacza, że powstaje u niej przychód opodatkowany PIT? Organy podatkowe przyjęły ostatnio taką interpretację, ale jest ona co najmniej kontrowersyjna"

Zwrot VAT byłym wspólnikom rozwiązanej spółki cywilnej

Wyrok WSA - I SA/Po 630/09: "Nowelizacja u.p.t.u. od dnia 1 grudnia 2008 r., polegająca na wprowadzeniu przepisów art. 14 ust. 9b-9f u.p.t.u., stanowi wyłącznie doprecyzowanie kwestii technicznych, a więc komu, w jaki sposób i na jaki rachunek bankowy należy dokonać zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. W związku z tym byłym wspólnikom rozwiązanych spółek cywilnych także przed wspomnianą nowelizacją przysługiwało prawo do żądania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanego w deklaracji za ostatni okres, w jakim spółka cywilna była zarejestrowana jako podatnik VAT czynny..."

PCC od aportów w świetle Dyrektywy 69/335/EWG

Wyrok NSA - II FSK 636/08: "W myśl art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 69/335/EWG państwa członkowskie zwolnią z podatku kapitałowego operacje inne niż określone w art. 9, które w dniu 1 lipca 1984 r. były zwolnione z podatku lub opodatkowane stawką 0,50 % albo niższą..."

Korekta VAT przy zaniechanych inwestycjach

Gdy rezygnujesz z przedsięwzięcia, fiskus każe korygować rozliczenia: "Podatnicy mają problemy z odliczeniem VAT naliczonego od zakupów realizowanych na poczet zaniechanej inwestycji, które były dokonywane jeszcze przed podjęciem decyzji o zaprzestaniu jej realizacji"

Podatek za drogi wewnętrzne był bezprawny

Wyrok NSA z dnia 16 października 2009 r. (sygn. akt: II FSK 784/08): "Przedsiębiorcy mogą się ubiegać o zwrot podatku od nieruchomości zapłaconego w latach 2004 – 2006 od dróg wewnętrznych."

Skarga na biurokratyczne załatwianie spraw

Jak się skarżyć na urzędnika: "Niezadowolony interesant ma prawo złożyć skargę na opieszałe czy niezgodne z prawem działanie urzędników gminy, wojewody lub ministerstwa"

Jaki podatek od udziału w zyskach spółki

Jaki podatek od udziału w zyskach spółki: "Przychód akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej jest opodatkowany na zasadach ogólnych – w postaci comiesięcznych zaliczek. Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach dnia 22 września 2009 r. (sygn, akt: I SA/Gl 211/09)."

Nie każda strata podatkowa przepada przy połączeniu firm

Nie każda strata podatkowa przepada przy połączeniu firm: "Mimo ustawowego zakazu odliczania strat podatkowych przy fuzjach spółek, połączenie, które jest rozliczane dla celów księgowych tzw. metodą łączenia udziałów, pozwala na zachowanie prawa do rozliczenia straty spółki przejmowanej przez spółkę przejmującą"

Zaniechaną inwestycję trzeba zbyć lub zlikwidować

Zaniechaną inwestycję trzeba zbyć lub zlikwidować: "Przepisy podatkowe nie wyłączają już z kosztów firmy strat spowodowanych zaniechaniem inwestycji. Jednak interpretacje organów podatkowych sprawiają, że możliwość rozliczenia nietrafionych wydatków inwestycyjnych bywa znacznie ograniczona"

Aport przedsiębiorstwa lub ZCP bez PCC

Znowu złamaliśmy unijne przepisy: "Polska nie miała prawa pobierać podatku od aportów do spółek w postaci przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części. Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 22 października 2009 r. (sygn. akt: I SA/Kr 813/09)."

Błędy formalne interpretacji indywidualnej

Jak wytknąć fiskusowi błędy w interpretacji: "Jeśli ciężko jest podważyć interpretację merytorycznie, możemy wytknąć fiskusowi błędy formalne. Por. m.in. wyroki WSA we Wrocławiu z dnia 4 września 2009 r. (sygn. akt: I SA/Wr 1102/09) oraz z dnia 25 czerwca 2009 r. (sygn. akt: I SA/Wr 597/09) i wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 stycznia 2009 r. (sygn. akt: III SA/Wa 1916/08)."

Wspólnicy spółki cywilnej a kwestia zwrotu VAT

Wspólnicy zlikwidowanej spółki cywilnej mają prawo odzyskać VAT - wyrok WSA w Gliwicach z 29 maja 2009 r., III SA/Gl 273/09: "Przepis art. 14 ust. 9 w zw. z art. 87 ust. 2 u.p.t.u. w stanie prawnym obowiązującym do 30 listopada 2008 r. należy interpretować w ten sposób, że pomimo utraty bytu prawnego spółka cywilna (jej byli wspólnicy) ma prawo do zwrotu różnicy podatku naliczonego nad należnym za okres rozliczeniowy, w którym była czynnym podatnikiem VAT. Prawo to ze względu na formalną likwidację spółki cywilnej realizowane jest przez byłych wspólników tej spółki."

Programy komputerowe to nie należności licencyjne

Programy komputerowe nie mogą być uznane za należność licencyjną podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym - wyrok WSA w Warszawie z 26 maja 2009 r., III SA/Wa 3364/08: "Interpretacja przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w kontekście przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie pozwala na uznanie należności z tytułu licencji do programów komputerowych za należności licencyjne w rozumieniu tych umów. Interpretacja Ministra Finansów nie znajduje oparcia ani w postanowieniach powołanych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, ani z punktu widzenia Komentarza do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD."

Konsekwencje podatkowe aportu udziałów do SKA

Przychód z kapitałów pieniężnych nie powstaje w przypadku wniesienia udziałów (akcji) do spółki komandytowo-akcyjnej - wyrok WSA w Warszawie z 2 czerwca 2009 r., III SA/Wa 346/09: "W razie wniesienia aportu do spółki osobowej w zamian za udziały w takiej spółce nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu. Wniesienie aportu do spółki osobowej nie jest więc „zbyciem udziałów”, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a u.p.d.o.f. Jeśli w majątku podatnika pojawia się przychód otrzymany w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki, to przychód taki jest opodatkowany tylko wówczas, gdy spółka ta posiada osobowość prawną. Otrzymanie udziałów w spółce osobowej w zamian za wkład niepieniężny jest więc podatkowo obojętne."

Zaniechane inwestycje a korekta VAT

Zaniechanie przedsięwzięcia nie skutkuje korektą w VAT: "Jeśli dojdzie do zaniechania inwestycji z przyczyn niezależnych od podatnika, nie trzeba korygować podatku naliczonego od towarów i usług, które zostały nabyte dla celów tej inwestycji"

Jak korzystnie przenieść udziały w spółce

Jak korzystnie przenieść udziały w spółce: "Jest kilka sposobów
na to, aby zmienić właściciela firmy i nie stracić na rozliczeniu z fiskusem"

15 sposobów, jak nie płacić niepotrzebnie podatków

15 sposobów, jak nie płacić niepotrzebnie podatków: "

Na 15-lecie Gazety Prawnej 15 darmowych porad podatkowych. Umiejętne wykorzystanie przepisów podatkowych pozwala nie tylko uniknąć sporów z fiskusem, ale także zaoszczędzić na podatkach. Wykorzystanie kilku prostych sposobów może pomóc w uniknięciu zapłaty podatku lub obniżyć jego wysokość.

"

Opodatkowanie zysków wspólników spółki osobowej

Wyrok WSA - I SA/Lu 256/09: "Przychody i koszty, a w konsekwencji i dochód spółki osobowej, rozliczane są bezpośrednio u każdego ze wspólników. Z tego względu przyrost majątku spółki następujący w wyniku przekazywania zysków spółki na powiększenie jej majątku (lub też w wyniku wzrostu cen rynkowych), nie podlega odrębnemu opodatkowaniu. Dodatkowe opodatkowanie wzrostu wartości majątku spółki byłoby powtórnym opodatkowaniem zysków już raz opodatkowanych, albo opodatkowaniem faktycznie nie uzyskiwanych korzyści...."

Definicja podatnika VAT

Wyrok WSA - I SA/Lu 330/09: "Nawet jednorazowa czynność może spowodować uznanie podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług. Nie jest bowiem istotne, czy dany podmiot dokonał jednej sprzedaży, czy też kilku, tylko ważne jest, aby tych czynności dokonywał z zamiarem skierowanym na częstotliwość ich wykonywania..."

Sawka VAT przy sprzedaży wysyłkowej

Dostarczenie towarów do nabywcy za pośrednictwem poczty nie jest odrębną usługą, lecz elementem sprzedaży wysyłkowej - wyrok WSA w Poznaniu z 6 sierpnia 2009 r., I SA/Po 76/09: "W przypadku sprzedaży wysyłkowej niezbędnym elementem świadczenia sprzedawcy jest konieczność wysłania sprzedanego towaru i poniesienie związanych z tym kosztów przesyłki. Oznacza to, że podstawa opodatkowania takiej sprzedaży obejmuje również koszty przewozu czy wysłania towaru, niezależnie od podmiotu realizującego przedmiotową usługę. W takim przypadku całość świadczenia powinna być opodatkowana wg stawki właściwej dla realizacji tego świadczenia, czyli sprzedaży towaru. Brak jest podstaw do traktowania usługi dostarczenia towaru za pośrednictwem Poczty Polskiej, jako odrębnej usługi sprzedawcy wykonywanej na rzecz odbiorcy towaru. A zatem w przypadku sprzedaży towaru opodatkowanego stawką 7% usługa związana z przesłaniem tego towaru do nabywcy powinna zostać opodatkowana wg takiej samej stawki."

Podział spółki bez VAT

Podział spółki bez VAT: "Podział spółki przez wydzielenie powinien być traktowany jako czynność niepodlegająca VAT"

Nieodpłatne świadczenia pracownicze

Pozapłacowe przychody z pracy, czyli co pracodawca musi doliczyć do podstawowej pensji pracownika - w orzeczeniu sądów: "

Definicja przychodów ze stosunku pracy nie ma charakteru zamkniętego. Ustawodawca wymienia tylko przykładowe należności, które zostaną opodatkowane jako przychód z pracy. Najwięcej kontrowersji w praktyce wzbudzają obecnie przychody pracowników z nieodpłatnych świadczeń. Pracodawcy coraz częściej motywują pracowników bezpłatnym karnetem na basen, imprezą integracyjną, dopłatą do wycieczki czy abonamentem medycznym. Organy podatkowe uznają, że jest to przychód pracownika opodatkowany jak pensja. Z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika jednak, że interpretacja jest korzystna dla pracowników. W ich ocenie nieodpłatne świadczenie musi być spełnione, a jego wartość musi być wyliczona. Gdy pracodawca płaci za usługę ryczałtem i nie wiadomo, z czego korzystał pracownik, przychód nie powstaje.

"

Sprzedaż premiowa

Wyrok WSA - I SA/Gd 439/09: "Premia wypłacona przez sprzedawcę, w przypadku osiągnięcia określonego progu obrotów nie jest dla nabywcy wynagrodzeniem za świadczone usługi; innymi słowy - wypłacenie tego rodzaju premii jest obojętne z punktu widzenia podatku od towarów i usług, podlega natomiast u nabywcy towarów, któremu ta premia została przyznana, zaliczeniu do przychodów w podatku dochodowym..."

Odsetki od kredytu na wypłatę dywidendy są kosztem podatkowym

Wyrok NSA z dnia 10 czerwca 2009 r. (sygn akt: II FSK 234/08)

Zaciągnięcie przez spółkę kredytu na wypłatę dywidendy należy
taktować, jako wydatek związany z prowadzoną przez nią działalnością
gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992
r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz.
654 ze zm.), albowiem osiąganie zysku jest zarówno podstawowym celem
funkcjonowania spółki akcyjnej, jak i wspólników, których kapitał
zaangażowany jest w funkcjonowanie spółki i osiąganie przez nią
przychodów.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/E6DA82CEC7

Ulga mieszkaniowa wywołuje kontrowersje

Sprzedając dom nie spłacaj starego kredytu: "Przeznaczenie pieniędzy ze sprzedaży mieszkania na nowe lokum pozwala uniknąć podatku, ale nie zawsze"

Aport majątku podlega VAT a nie PCC

Interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30
września 2009 r. (nr IPPB2/436-262/09-2/MS)

Ponieważ nabywana część przedsiębiorstwa nie stanowi zorganizowanej
części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od
towarów i usług i sprzedaż poszczególnych składników wchodzących w jej
skład podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z
tym czynność taka będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od
czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od
czynności cywilnoprawnych.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=220627&i_smpp_s_strona=1

Amotyzacja środka trwałego a jego własność i właściciel

Wyrok NSA z dnia 16 września 2009 r. (sygn. akt: II FSK 527/08)

Stosownie do art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają,
stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone
we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do
używania środki trwałe o przewidzianym okresie używania dłuższym niż
rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną
przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na
podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt
1.

Wykładnia gramatyczna tego przepisu prowadzi do jednego wniosku, że
amortyzować można środek trwały, którego jest się właścicielem lub
użytkownikiem na podstawie wyżej wymienionych umów.

Zgodnie z przepisem art. 210 § 1 ksh, w umowie między spółką a
członkiem zarządu oraz w sporze z nim spółkę reprezentuje rada
nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników.
Powyższy przepis w sposób jednoznaczny określa podmioty uprawnione do
reprezentacji spółki w umowach zawieranych z członkami jej zarządu, są
to rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia
wspólników. Oznacza to, że umowa zawarta między osobami będącymi
jednocześnie firmą małżeńską oraz wspólnikami spółki z o.o. i
członkami jej zarządu jako tzw. "czynność z samym sobą" jest nieważna.
Celem powyższego przepisu jest ochrona interesów spółki z ograniczoną
odpowiedzialności i jej wspólników na wypadek konfliktu interesów,
który może się ujawnić w sytuacji, gdy członek zarządu zawiera umowę
"z samym sobą", a więc w sytuacji, gdy po obu stronach umowy występują
te same osoby (por. wyrok SN z dnia 18 sierpnia 2005 r., sygn. V CK
103/05 i V CK 104/05, z dnia 24 listopada 2005 r. sygn. IV CK 259/05).

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/EF31DB3E22