Ograniczenie prawa do odliczania podatku naliczonego sprzeczne z prawem wspólnotowym

Wyrok NSA z dnia 23 lipca 2009 r. (sygn. akt: I FSK 1324/08)

Art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług narusza
ogólną zasadę prawa wspólnotowego, tj. zasadę proporcjonalności.
Podstawę normatywną zasady proporcjonalności w prawie unijnym stanowi
art. 5 ust. 3 TWE. Zgodnie z jego treścią "żadne działanie Wspólnoty
nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów
określonych w niniejszym Traktacie". ETS w jednym ze swoich wyroków (z
dnia 16 grudnia 1992 r. w sprawie Council of the City of Stoke-on
Trent and Norwich City Council vs. B & Q plc., C-169/91) wskazał, że
zastosowanie tej zasady polega na wzajemnym ważeniu interesu państwa
członkowskiego i wspólnoty. Na szali zatem znajdzie się szeroko
rozumiany interes fiskalny państwa, polegający na ograniczeniu prawa
do odliczenia wyłącznie do wydatków będących kosztami uzyskania
przychodu w rozumieniu ustaw o podatku dochodowym (a zatem
uzależniającymi odliczenie m.in. od sposobu wykorzystania nabytego
towaru), zaś z drugiej strony - cele i wartości unormowane w VI
Dyrektywie i dyrektywie 2006/112/WE, w tym zasada neutralności podatku
od towarów i usług. Ograniczenie zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy
o podatku od towarów i usług, odsyłające do generalnej zasady
wyrażonej w ustawach o podatku dochodowym może zatem uniemożliwić
odliczanie podatku zawartego w wydatkach na nabycie towarów i usług,
które są związane ściśle z działalnością opodatkowaną podatnika.
Podatek zawarty w takich zaś wydatkach, w myśl zasady neutralności,
podatnik winien mieć prawo odliczyć. Tego typu ograniczenie prawa do
odliczenia podatku zatem wychodzą znacznie poza cele zakreślone w
obowiązujących Polskę dyrektywach.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F0F1054775