Wydatki na obiad z kontrahentem są kosztem uzyskania przychodów

Interpretacja Ministra Finansów z dnia 27 sierpnia 2009 r. (nr
IPPB5/4240-24/09-2/AM)

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca organizuje
okazjonalnie spotkania z kontrahentami. W czasie tych spotkań omawiane
są różnego rodzaju sprawy biznesowe. Przykładowo Spółka ustala warunki
sprzedaży towarów, przedstawia aktualną ofertę handlową, negocjuje
postanowienia umów zawieranych z kontrahentami, itp.

Jeśli spotkania odbywają się w biurze Spółki, Spółka w czasie spotkań
zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze,
czasami kanapki (drobny poczęstunek), zwłaszcza jeśli spotkanie się
przedłuża. Zdarza się również, że spotkanie w kontrahentem ma miejsce
poza biurem Spółki np. przedstawiciel Spółki proponuje kontrahentowi
spotkanie w restauracji. W takim wypadku Wnioskodawca ponosi koszt
posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji). Spółka umawia się zazwyczaj
w restauracji i zamawia posiłki z menu. Wnioskodawca podkreśla, że
takie spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej
kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy.
Organizując spotkanie Wnioskodawca chce przede wszystkim omówić
bieżące sprawy biznesowe. Wnioskodawca wskazuje, iż celem, dla którego
organizowane jest spotkanie, nie jest chęć okazania przepychu.

Należy potwierdzić stanowisko Skarżącej, iż poniesione wydatki nie są
kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.
Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane ze
danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma
charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych
na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny
być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako
"zwykle" koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W
konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania
przychodów. Spółka zaprosiła kontrahenta do restauracji mając na celu
przede wszystkim przeprowadzenie rozmów biznesowych, a nie okazywanie
przepychu, wydatki poniesione w związku z takim spotkaniem powinny być
uznane, w opinii Spółki za koszty uzyskania przychodów. Strona
wskazuje, iż organizując spotkanie nie miała na celu okazywania
"wystawności".

Rację trzeba przyznać Skarżącej, iż ponoszone przez nią wydatki nie
wiążą się z okazałością, wytwornością, a zatem nie mają charakteru
reprezentacyjnego. Zaproszenie kontrahenta na kawę, "zwykły" lunch,
czy obiad do restauracji nie jest działaniem charakterze
nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek
spożywany w restauracji nie jest "okazały" ani "wykwintny", bo powodem
organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania
kontrahentowi okazałością czy wystawnością.

Tym samym brak podstaw aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki
związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przesłanki
wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania
przychodów.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=217300&i_smpp_s_strona=1

Wydatki na emisję akcji są kosztem uzyskania przychodów

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 września 2009 r. (sygn. akt: III SA/Wa 375/09)

W zaskarżonej interpretacji Minister Finansów naruszył przepisy prawa
materialnego, to jest art. 15 ustęp 1, art. 7 ustęp 3 punkt 1 i 3 oraz
12 ustęp 4 punkt 4 ustawy p.d.o.p. poprzez niewłaściwą ich wykładnię,
co miało wpływ na wynik sprawy. Wbrew bowiem stanowisku Ministra
Finansów, koszty poniesione przez Spółkę w związku z podwyższeniem
kapitału zakładowego takie jak koszty związane z przygotowaniem
prospektu emisyjnego (koszty badania finansowego i prawnego Spółki,
koszty zawarcia dodatkowych umów zlecenia), koszty doradztwa prawnego
i finansowego, koszty administracyjne (druk, publikacja i dystrybucja
prospektu), koszty prawne (opłaty notarialne, sądowe, skarbowe, koszty
wymaganych ogłoszeń), podatek od czynności cywilnoprawnych, koszty
marketingowe związane z poszukiwaniem inwestorów, koszty związane z
zawarciem umowy subemisji uznać należy za koszty ogólne działalności
Spółki, związane w sposób pośredni z osiąganym przez Spółkę
przychodem.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8150971EB8

Wydatki na emisję akcji nie są kosztem uzyskania przychodów

Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 3 września 2009 r. (sygn. akt: I SA/Rz 657/09)

Reasumując, Sąd nie podziela stanowiska skarżącej, iż poniesione przez
nią wydatki w istocie nie służą uzyskaniu przychodów w postaci środków
na powiększenie kapitału zakładowego, ale są wydatkami ponoszonymi w
celu zwiększenia możliwości gospodarczych oraz rozwoju Spółki.

W ocenie Sądu, obie kategorie przychodów: ze środków otrzymanych na
podwyższenie kapitału zakładowego oraz z działalności realizowanej na
skutek jego podwyższenia, są względem siebie konkurencyjne, przy czym
ustawodawca w art. 7 ust. 3 pkt 1 w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy
o pdop udziela pierwszeństwa pierwszej z nich. Zakazuje więc badania
związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkami na podwyższenie
kapitału zakładowego, a przychodami z działalności realizowanej dzięki
temu podwyższeniu (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2007
r. sygn. akt III SA/Wa 3917/06, publ. LexPolonica nr 1550084, wyrok
WSA w Rzeszowie z dnia 3 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Rz 464/07, publ.
LexPolonica nr 2027113).

Z przedstawionego przez skarżącą we wniosku stanu faktycznego wynika,
że usługi doradztwa prawnego w zakresie reorganizacji spółki i grupy
kapitałowej oraz przygotowania prospektu emisyjnego były niezbędne do
dokonania podwyższenia kapitału zakładowego i zostały poniesione w tym
właśnie celu. Istniał zatem bezpośredni związek wydatków poniesionych
na te usługi z konkretnym przychodem - podwyższeniem kapitału
zakładowego i brak było postaw do poszukiwania związku pośredniego,
wiążącego się ze skutkami podwyższenia kapitału w późniejszym okresie.

W ocenie Sądu, prawidłowo zatem organ uznał, iż nieuwzględnienie na
podstawie art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o pop, kosztów uzyskania
przychodów ze źródeł przychodów, z których dochody nie podlegają
opodatkowaniu lub są wolne od podatku, wyłącza możliwość traktowania
wydatków bezpośrednio związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego
jako k.u.p w rozumieniu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy. W tej sytuacji
doszłoby bowiem do podwójnego pomniejszenia podstawy opodatkowania
przez tego samego podatnika, z tego samego tytułu: poprzez ustawowe
pomniejszenie przychodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 4 w zw. z art.
7 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy oraz poprzez powiększenie k.u.p. na
postawie art. 15 ust. 1 tej ustawy (por. wyrok NSA z dnia 29 kwietnia
2009r. sygn. akt II FSK 104/08).

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/AFAF774C50

VAT od materiałów budowlanych

Jak odzyskać VAT po budowie: "Ubieganie się o zwrot podatku za materiały budowlane nie jest trudne, ale wymaga dużej skrupulatności"

Stosowanie prawa podatkowego

Wyroki są stosowane selektywnie i instrumentalnie - Rzeczpospolita: "O wydawaniu odmiennych interpretacji przez organy podatkowe i rozbieżnym orzecznictwie sądów w podobnych sprawach, a także o wpływie ministra finansów na stosowanie prawa podatkowego w sposób jednolity rozmawiamy z Bogusławem Dauterem, sędzią Naczelnego Sądu Administracyjnego"

Zaniechane inwestycje

Przerwana inwestycja to kłopoty z urzędem: "Firmy wycofują się z rozpoczętych przedsięwzięć. Fiskus kwestionuje koszty zaniechania inwestycji. Sądy wymagają dokładnej dokumentacji"

Podatkowe domniemanie niewinności

Urząd stanie po stronie podatnika: "Posłowie chcą zmienić filozofię działania fiskusa. Domniemanie niewinności dotyczyłoby także podatków. Niejasne przepisy byłyby tłumaczone na korzyść obywatela"

Koszt podwyższenia kapitału zakładowego

Wyrok WSA - (I SA/Lu 290/09): "Wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego mogą stanowić koszt uzyskania przychodów osoby prawnej..."

Trudno odzyskać podatek od fuzji

Trudno odzyskać podatek od fuzji: "Spółki, które wystąpiły o zwrot PCC zapłaconego przy przekształceniach, przeważnie przegrywają z fiskusem"

Pożyczki z zagranicy bez ograniczeń

Pożyczki z zagranicy bez ograniczeń: "Spółka, która przed 2005 r. zaciągnęła pożyczkę od zagranicznego udziałowca, całość odsetek może zaliczyć do kosztów"

NSA w sprawie Dyrektywy 69/335‎‏‎‎‏‎

Wyrok NSA z dnia 13 października 2009 r. (sygn. akt: II FSK 636/08)

Spór o zgodność z prawem wspólnotowym opodatkowania podwyższenia
kapitału zakładowego podatkiem od czynności cywilnoprawnych (PCC)
znalazł wczoraj swój finał w NSA. Po serii negatywnych dla podatników
wyroków WSA w analogicznych sprawach (dotychczas jedynie dwa wyłowy w
tej linii) , tj. w kwestii zasadności pobierania przez notariuszy PCC
od niektórych transakcji restrukturyzacyjnych spółek kapitałowych
(aporty przedsiębiorstw lub ich zorganizowanych części w zamian za
udziały), NSA podzielił stanowisko organów podatkowych. Zasadniczym
argumentem przesądzającym o oddaleniu skargi podatnika nie było jednak
odniesienie się do materialnej osi sporu i prawa wspólnotowego.
Zaważyły bowiem kwestie proceduralne (podstawa prawna wniosku o
stwierdzenie nadpłaty PCC), które nie zostały podniesione przez
pełnomocników podanika na poprzednich etapach postępowania.

Pisemne uzasadnienie ww. wyroku rzuci więcej światła na ewentualne
konsekwencje, jakie stanowisko NSA może mieć dla oceny zgodności
polskiej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ze wspólnotową
Dyrektywą 69/335/EWG. Należy bowiem podkreślić, że wspomniany akt
prawa wspólnotowego wprowadził we Wspólnocie z mocą od 1 stycznia 1986
r. obligatoryjne zwolnienia z opodatkowania niektórych transakcji
restrukturyzacyjnych.

Źródło: http://www.rp.pl/artykul/377194_Trudno_odzyskac_podatek_od_fuzji.html

Tłumaczenie zaświadczenia

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 września 2009 r. (sygn. akt: III SA/Wa 574/09)

W sytuacji, gdy przepisy prawa nie stawiają wymogu przedłożenia
przysięgłego tłumaczenia dokumentu, który zgodnie z przepisami strona
ma obowiązek przedłożyć organowi, brak tłumaczenia nie może być
traktowany jako brak formalny.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8E9F1A0DCE

Obejście prawa

Opinia Rzecznika Generalnego ETS Juliane Kokott z dnia 16 lipca 2009
r. w sprawie Modehuis A. Zwijnenburg BV (sygn. akt: C-352/08)

- Art. 11 Abs. 1 Buchst. a der Richtlinie 90/434/EWG findet nur auf
die Umgehung von Steuern Anwendung, auf die sich die in dieser
Richtlinie vorgesehenen Vergünstigungen auswirken. Auf eine
Verkehrsteuer trifft dies nicht zu, es sei denn, mit ihr würde
speziell der Unterschied zwischen dem tatsächlichen Wert und dem
steuerlichen Wert des übertragenen Vermögensgegenstands besteuert.
- Im Fall der drohenden oder bereits eingetretenen Umgehung einer
Verkehrsteuer dürfen steuerliche Vergünstigungen der Richtlinie
90/434, die andere Steuerarten betreffen, nicht versagt oder
rückgängig gemacht werden.
- Der bloße Umstand, dass ein Steuerpflichtiger zur Verwirklichung
eines legitimen unternehmerischen Vorhabens aus mehreren rechtlich
zulässigen Gestaltungsmöglichkeiten diejenige auswählt, die sich für
ihn steuerlich am günstigsten auswirkt, begründet für sich allein
genommen noch nicht den Vorwurf der Steuerumgehung im Sinne von Art.
11 Abs. 1 Buchst. a der Richtlinie 90/434.

http://curia.europa.eu/