Wyrok ETS z dnia 3 czerwca 2010 r. w sprawie C-487/08 KE przeciwko Hiszpanii
W niniejszej sprawie większość konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Królestwo Hiszpanii przewiduje, że kwota odliczana lub zaliczona z tytułu podatku pobranego w Hiszpanii nie może przekraczać części podatku państwa członkowskiego siedziby spółki otrzymującej dywidendę, obliczonej przed odliczeniem, odpowiadającej dochodom podlegającym opodatkowaniu w Hiszpanii.
Zatem odmienne traktowanie może być zniesione tylko wtedy, gdy pochodzące z Hiszpanii dywidendy są wystarczająco opodatkowane w innym państwie członkowskim. Jeżeli dywidendy te nie są opodatkowane lub nie są opodatkowane w wystarczającej wysokości, suma pobrana u źródła w Hiszpanii lub jej część nie mogą zostać odliczone. W takim przypadku odmienne traktowanie wynikające z zastosowania przepisów krajowych nie może być wyrównane przez zastosowanie postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (zob. ww. wyrok w sprawie Komisja przeciwko Włochom, pkt 38).
To stwierdzenie ma zastosowanie nawet gdy konwencje o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Królestwo Hiszpanii nie przewidują ograniczenia odliczenia części podatku państwa członkowskiego siedziby spółki otrzymującej dywidendę, obliczonej przed odliczeniem, odpowiadającej dochodom podlegającym opodatkowaniu w Hiszpanii, lecz stanowią, że podatek pobrany w Hiszpanii jest odliczany od podatku związanego z tymi dochodami w państwie siedziby. Jeżeli bowiem te dywidendy nie są opodatkowane lub nie są wystarczająco opodatkowane, kwota pobrana w Hiszpanii lub jej część nie może być odliczona.
Decyzja o opodatkowaniu w innym państwie członkowskim dochodów pochodzących z Hiszpanii lub o wysokości ich opodatkowania nie zależy jednak od Królestwa Hiszpanii, lecz od zasad opodatkowania określonych przez to drugie państwo członkowskie. Królestwo Hiszpanii nie ma w konsekwencji podstaw, by utrzymywać, że odliczenie podatku pobranego u źródła w Hiszpanii od podatku należnego w innym państwie członkowskim na podstawie postanowień konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania pozwala we wszystkich przypadkach wyrównać odmienne traktowanie wynikające z zastosowania przepisów krajowych (zob. ww. wyrok w sprawie Komisja przeciwko Włochom, pkt 39).
Królestwo Hiszpanii wskazało ponadto, że nie zawarło jeszcze konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Republiką Cypru, lecz że to państwo członkowskie w swoich przepisach krajowych przewiduje ogólne zwolnienie dywidend pochodzących z innych państw członkowskich, a zatem nie występuje podwójne opodatkowanie.
Z jednej strony państwo członkowskie nie może powoływać się na istnienie korzyści przyznanej jednostronnie przez inne państwo członkowskie, w celu uniknięcia zobowiązań, które na nim ciążą na mocy traktatu (ww. wyrok w sprawie Amurta, pkt 78). Z drugiej strony, w niniejszej sprawie zwolnienie takie jak to przyznane przez Republikę Cypru w każdym razie nie może wyrównać podwójnego opodatkowania wynikającego z wykonywania przez Królestwo Hiszpanii jego kompetencji podatkowych.
Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, z jednej strony, że odmienne traktowanie, jakiemu Królestwo Hiszpanii poddaje dywidendy wypłacane spółkom mającym siedzibę w innym państwie członkowskim w stosunku do dywidend wypłacanych spółkom mającym siedzibę w Hiszpanii, nie może być uzasadnione odmienną sytuacją tych spółek, a z drugiej strony, że niekorzystne sytuacje wynikające dla spółek mających siedzibę w innych państwach członkowskich z tego odmiennego traktowania nie są znoszone przez konwencje o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Królestwo Hiszpanii.
Ponieważ Królestwo Hiszpanii nie powołało się na nadrzędne względy interesu ogólnego umożliwiające uzasadnienie ustanowionego ograniczenia swobodnego przepływu kapitału, należy stwierdzić, że zarzut dotyczący naruszenia art. 56 ust. 1 WE jest zasadny.
Z powyższego wynika, że uzależniając zwolnienie dywidend wypłacanych przez spółki mające siedzibę w Hiszpanii od poziomu udziału spółek otrzymujących dywidendy w kapitale spółek wypłacających dywidendy wyższego dla spółek otrzymujących dywidendy mających siedzibę w innym państwie członkowskim niż dla spółek otrzymujących dywidendy mających siedzibę w Hiszpanii, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, jakie na nim ciążą na mocy art. 56 ust. 1 WE.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz