Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2010 r. (sygn. II FSK 1417/08)
Nie ma istotnego znaczenia dla opodatkowania nieodpłatnego świadczenia okoliczność, że w przypadku poręczenia majątkowego nie postanowiono o wynagrodzeniu za tę czynność, skoro ustawa podatkowa w art. 12 ust. 6 pkt 1 przewiduje sposób określenia wysokości nieodpłatnego świadczenia.
Spółka udzielająca poręczenia majątkowego nie pobierała żadnego wynagrodzenia od skarżącej spółki z tytułu udzielonego jej poręczenia. Zdaniem zaś Naczelnego Sądu Administracyjnego dla zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. do poręczenia majątkowego spłaty kredytu istotną kwestią jest stwierdzenie czy czynność ta ma charakter odpłatnej czy nieodpłatnej czynności prawnej. Sąd pierwszej instancji przyjął, że poręczenie jest czynnością nieodpłatną (karta 11), niezwiązaną z uzyskaniem przysporzenia przez jego beneficjenta. Stała się nim skarżąca spółka. Tym samym Sąd dokonał błędnej wykładni art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.
Udzielenie spółce, przez powiązaną z nią spółkę, poręczenia spłaty kredytu nieodpłatnie w celu zabezpieczenia kredytu udzielonego przez bank spełnia bowiem wymogi opodatkowania tego świadczenia jako nieodpłatnego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. (por. wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2008, II FSK 1361/07 czy wyrok z dnia 8 grudnia 2009 roku II FSK 1156/08).
Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz