Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 marca 2009 r. (sygn. I SA/Gl 1066/08)
Koszty (wydatki) należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu a nie rezultatu jaki przyniosły w postaci konkretnego przychodu. O tym, co jest celowe ,potrzebne w prowadzeniu działalności decyduje podmiot prowadzący działalność a nie organ podatkowy. Dlatego należy przyznać racje stronie skarżącej, że organ dokonując oceny ekonomicznej zasadności poniesionych przez skarżącą kosztów z tytułu umowy z dnia 10 marca 1999 r. i kwestionując ich ekonomiczną racjonalność mi użyteczność z perspektywy wiedzy posiadanej niemal 10 lat po dokonaniu transakcji przejęcia Biura [...] od C S.A., przekroczył uprawnienia wynikające z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Słusznie też skarżąca twierdzi że działania Dyrektora IS winny były ograniczyć się tylko do ustalenia celu ponoszonych wydatków, tj. określenia czy w wyniku tego przedsięwzięcia mogły zostać osiągnięte przychody.
Taki pogląd jest uzasadniony w świetle treści tezy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lipca 2004r.w którym Sad stwierdził, że art.15 ust.1ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54 poz. 654 ze zm.) nie upoważnia organów podatkowych do oceny ekonomicznej zasadności działań, które podejmuje podatnik. Brak jest podstaw do tego, aby eliminować określone koszty z powodu ich nieracjonalności czy nieprzydatności. O przydatności oraz racjonalności wydatków decyduje podatnik, uwzględniając także ryzyko gospodarcze swojej działalności.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz